ΠΑΡΑΞΕΝΑ

2o ΦΥΛΛΟ

-Ένας καρχαρίας μπορεί να μυρίσει μία σταγόνα αίματος σε 100 εκατομμύρια σταγόνες νερού!

Μία γάτα έχει τέσσερις σειρές μουστάκια, με τα οποία προσδιορίζει εάν ένας χώρος είναι υπερβολικά μικρός για να στριμωχτεί και να περάσει!

-Μία γινομένη γλυκοκολοκύθα έχει περίπου 24 χιλιόμετρα ρίζες!

-Ένας άντρας, ονόματι Τσαρλς Όσμπορν, είχε λόξυγκα για 69 ολόκληρα χρόνια.(ισχύει! )

-Μία γυναίκα από τη Σαουδική Αραβία μπορεί να πάρει διαζύγιο εάν ο σύζυγός της δεν της σερβίρει καφέ!

-Εάν μασάς τσίχλα ενώ καθαρίζεις κρεμμύδια δεν κλαις!

-Η μνήμη του χρυσόψαρου διαρκεί περίπου 3 δευτερόλεπτα.

-Η χειραψία παλιά γινόταν για να δείχνει κανείς πως είναι άοπλος!

-Η γλώσσα μια καμηλοπάρδαλης έχει το ίδιο μήκος με τη διάμετρο μιας 21'' τηλεόρασης!

Κατερίνα Ζαγκαρέτου

Νέα από τον Κόσμο

-Μετά από δεκαετίες ερευνών οι επιστήμονες κατάφεραν να παρασκευάσουν ένα εμβόλιο το οποίο αποτρέπει την μόλυνση από τον ιό του AIDS κατά 31%. Το εμβόλιο χορηγήθηκε σε ανθρώπους από την κυβέρνηση της Ταϊλάνδης και στον αμερικανικό στρατό.

-Σε 40 χρόνια φυλάκιση καταδικάστηκε ο βασανιστής των ΧΜΕΡ, αντί για ισόβια.Ο ‘Ντουκ’ η Κάινγκ Γκουέκ Εαβ όπως είναι το πραγματικό του όνομα είναι υπεύθυνος για τον βασανισμό και το θάνατο του ενός τετάρτου του πληθυσμού του Βιετνάμ. Ο Ντουκ κατηγορείται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, για δουλεία, βασανιστήρια, σεξουαλική κακοποίηση και άλλες απάνθρωπες πράξεις, την εποχή που ήταν διοικητής των φυλακών

-Η Ρωσία και οι ΗΠΑ κληθήκαν να υπογράψουν μια νέα συνθήκη για τη μείωση των πυρηνικών όπλων.

-Στην Αμερική μια ομάδα οι survivalists είναι οι άνθρωποι που θεωρούν βέβαιη την κατάρρευση της πολιτισμένης κοινωνίας και προετοιμάζονται για αυτή. Χτίζουν υπόγεια καταφύγια, συγκεντρώνουν τρόφιμα, εκπαιδεύονται στα όπλα και μαθαίνουν πώς να ζουν στην ύπαιθρο. Η ομάδα αυτή απαρτίζεται κυρίως από παραστρατιωτικούς, ρατσιστές, θεοφοβούμενους ή απλά αφελείς.

-Εδώ και 4 χρόνια, 1500 κρατούμενοι σε φυλακή των Φιλιππίνων, οι περισσότεροι από τους οποίους βρίσκονται αντιμέτωποι με την ισόβια ή την θανατική ποινή, είναι «καταδικασμένοι» να χορεύουν υπό την καθοδήγηση χορογράφου, στους ρυθμούς του “Θρίλερ” του Μάικλ Τζάκσον και άλλων ποπ επιτυχιών. Ένα αμφιλεγόμενο πρόγραμμα σωφρονισμού που έχει συγκεντρώσει τα βλέμματα εκατομμυρίων χρηστών του διαδικτύου και πληθώρα καταγγελιών για τα όσα συμβαίνουν όταν σταματήσει…η μουσική. «Πρόκειται για το πρώτο σύνολο ανθρώπων που υποβάλλεται σε θεραπεία μετά μουσικής» υποστηρίζει το αφεντικό της φυλακής. «Είναι το παρανοϊκό σχέδιο ενός μεγαλομανούς και επικίνδυνου ατόμου» καταγγέλλουν ανθρωπιστικές οργανώσεις και πρώην κρατούμενοι.

Πηγη:www.kathimerini.gr
Σταυρούλα Τσιούδη

ΓΟΥΝΤΣΤΟΚ

Αύγουστος 1969. 15 – 17 του μηνός. Φάρμα Μπέθελ στη Νέα Υόρκη. Γούντστοκ. 500.000 άνθρωποι από κάθε άκρη του κόσμου συγκεντρώθηκαν σ’ αυτό το φεστιβάλ που δεν προωθούσε εταιρείες καλλυντικών, κινητής τηλεφωνίας , επώνυμων ρούχων η λουξ αυτοκινήτων αλλά την αγάπη και την ειρήνη. Ονόματα όπως Jimmy Hendrix, Joan Baez, Santana , Jannis Joplin κ.α. ανέβηκαν στη σκηνή και κατέπληξαν το πλήθος. Άνθρωποι από κάθε γενιά ήταν εκεί. Άνθρωποι κάθε κινήματος και ιδεολογίας ,ανεξάρτητα από εθνικά και ηθικά σύνορα, ενώθηκαν και άφησαν πίσω τους κάθε προκατάληψη. Τραγούδησαν για το πόλεμο του Βιετνάμ, για τις ανισότητες στο κόσμο, για την αντιμετώπιση του υλικού πάθους της εποχής. Σύμφωνα με τη κατάθεση ενός υπερασπιστή της ιδεολογίας αυτής : <<Μένω στο έθνος του Γούντστοκ. Είναι ένα έθνος διαφοροποιημένων νέων. Είναι ένα έθνος αφιερωμένο στην συνεργασία ενάντια στον ανταγωνισμό, βασισμένο στην ιδεολογία πως οι άνθρωποι έπρεπε να είχαν ευγενέστερα μέσα συναλλαγής από την ιδιοκτησία και το χρήμα>>.
Οι άνθρωποι αυτής της γενιάς ήταν αλλιώς. Αλλεργικοί στα πολυτελή πάρτι των πλούσιων, στις παρτίδες γκολφ, στα ακριβά και επώνυμα ρούχα. Σέβονταν τη φύση και την άξια της ανθρώπινης ύπαρξης. Γελούσαν ,τραγουδούσαν για την αγάπη και αγωνίζονταν μέχρι θανάτου για την ειρήνη στο κόσμο. Οι νέοι τότε ήταν νέοι. Ήξεραν να ονειρεύονται , να είναι αισιόδοξοι και ρομαντικοί. Ταξίδευαν όλοι μαζί για να βοηθήσουν οποίον ήθελε να τους ακολουθήσει για να βρει έναν άλλο τρόπο ζωής. Μια ζωή απ’ την οποία η αγάπη για το αλόγιστο κέρδος, οι τυπικότητες και οι στημένες φωτογραφίες έμεναν απ’ έξω. Σπίτι τους ήταν η φύση και όπλο η χαρά και ο έρωτας. Μέσα στον αυθορμητισμό τους και στην αισιοδοξία τους για τη ζωή προσπάθησαν να προβάλλουν μια άλλη διάσταση για το ανθρώπινο είδος. Πως ο άνθρωπος γεννήθηκε για να αγαπά το συνάνθρωπο, να ονειρεύεται και να προσπαθεί για ένα καλύτερο κόσμο χωρίς πόλεμους και κοινωνικές ανισότητες.
Σίγουρα όλα αυτά ακούστηκαν ιδανικά και πολύ ρομαντικά. Έστω και αν ο ρομαντισμός αυτός είναι υπερβολικός, πού μπορεί να βρει κανείς σήμερα δείγματα ευαισθησίας και ρομαντισμού; Γιατί ο κόσμος σταμάτησε να κάνει όνειρα; Είναι το άγχος της δουλειάς, της εύρεσης μιας σίγουρης θέσης εργασίας, ο ταχύτατος τρόπος ζωής και ο τεχνοκρατικός χαρακτήρας της, ίσως όμως ευθύνεται και η ίδια η παιδεία. Σαν μαθητές πολλοί θα συμφωνήσουν πως μας μαθαίνουν περισσότερα για το πώς να μετριάζουμε τα όνειρα μας ,και για το πόσο ρεαλιστικά πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις παρά για το πόσο σημαντικά είναι τα ίδια τα όνειρα. Τα όνειρα ανοίγουν νέους δρόμους στη ζωή του ανθρώπου. Του δίνουν κουράγιο και πιστή. Και κάποια στιγμή όταν ο άνθρωπος μεγαλώσει και σκεφτεί τη πιο ζωντανή του ηλικία που είναι αυτή που εμείς ζούμε τώρα δεν έχει να θυμάται τίποτα. Γιατί ήταν συγκρατημένος μήπως και “γίνει ρεζίλι” ,δεν έπαιξε σα παιδί γιατί δε ήταν στη “μόδα” της εποχής. Κάθε είδος ρομαντισμού, αισιοδοξίας και αυθορμητισμού έχει γίνει κατάλοιπο μια άλλης εποχής. Οι άνθρωποι αποζητούν επαγγελματικό κύρος, αλόγιστη περιούσια και ένα σιδερένιο τείχος γύρω τους μήπως και πληγωθούν από τα ανθρώπινα συναισθήματα. Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Αρκεί να αποβάλλουμε τη στερεότυπη και εύκολη απάντηση πως ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ. Ας ζήσουμε το δικό μας Γούντστοκ όχι ως τριήμερο φεστιβάλ αλλά ως μια στάση ζωής. Σίγουρα δεν ήταν έτσι όπως ακούγεται, αλλά είχε και αρνητικά στοιχεία όπως κάθε κίνημα. Μπορούμε όμως να φέρουμε πίσω τα χαμένα όνειρα και τις ελπίδες αυτών των ανθρώπων που αγωνίσθηκαν για ένα κόσμο χωρίς προκαταλήψεις.

Κατερίνα Ζαγκαρέτου

ΒΟΥΜ ΒΟΥΜ

Αγαπητό ημερολόγιο

Σήμερα επιτέλους θα πάω στον Παρνασσό!! Ξεκινάω το μεσημέρι. Στο δρόμο για Θεσσαλονίκη μπορώ να περάσω άνετα, θα τα δω μόνο στην άκρη του δρόμου. Ομολογώ ότι όπως τα έβλεπα ανάμεσα στις ελιές και τα στάχυα μου φαίνονταν τόσο επιβλητικά όμορφα και χαρούμενα. Εδώ όμως ασχημαίνουν και μου προκαλούν άγχος, φαίνονται έτοιμα να ορμήξουν. Ευτυχώς μετά τη Θεσσαλονίκη θα συνεχίσω με τρένο, οι ράγες είναι ένας δρόμος που δύσκολα κλείνει.. Στο γυρισμό όμως; Είχαμε την πρώτη δυσκολία με τις κατολισθήσεις στα Τέμπη, όπου αναγκαζόμασταν να μεγαλώσουμε το ταξίδι μας κατά μια ώρα μέσα από έναν κακοτράχαλο δρόμο, και τώρα σαν να μην έφτανε αυτό θα μας κλείσουν και τις μόνες εναλλακτικές διαδρομές με τα τρακτέρ.
Ποια είναι όμως η λογική της κίνησης αυτής των αγροτών; Πως κλείνοντας τον δρόμο σε εμάς θα ταρακουνήσουν την κυβέρνηση, που απ' ότι φαίνεται είναι πολύ απασχολημένη με το να ακούει το κήρυγμα των «ευρωπαίων» οικονομολόγων για την κατάσταση στην οποία έφτασε η οικονομία της χώρας μας και για το έλλειμμα και και και... Γιατί ποτέ κανείς δεν πήγε να κλείσει την είσοδο της βουλής; Να πάει ένα συμβούλιο να μιλήσει με τον αρμόδιο υπουργό; Και στο κάτω κάτω ας κάνουν την δική του ζωή δύσκολη! Εμείς τι φταίμε;;;
Αλλά από την άλλη αυτό δεν θα είχε πλάκα, δεν θα ήταν σαν κατασκήνωση με τα φιλαράκια, να πίνουμε τα ουισκάκια μας, να τρώμε στην καντίνα από δίπλα τα hot dog και τα πυτόγυρα, να καπνίζουμε τις πουράκλες μας, αα μην ξεχάσω, να αγκαλιάζουμε την Πετρούλα ( βλ. οοοο Σουλτάν) που έρχεται να μας «συμπαρασταθεί» στα σύνορα της Βουλγαρίας και άλλες τέτοιες μοναδικές εμπειρίες σε βάρος των άλλων.
Τέλος πάντων, ξεκινάω το ταξίδι μου με τον μουντζούρη για αρχή και για τον γυρισμό πιστεύω ότι φτάνουν οι ασκήσεις που έχουμε για το σαββατοκύριακο για να περάσει η ώρα.

Λάουρα Κρόμετσεκ

«Χριστούγεννα 1000 ψυχές ευρώ»

Μόλις πέρασαν και τα φετινά Χριστούγεννα και καθώς κάθομαι στο κρεβάτι λίγες ώρες πριν από την επανένταξη στο σχολικό πρόγραμμα, λίγο εκείνο το ποτό που απολάμβανα πριν δυο περίπου ώρες λίγο και η χαλάρωση μέσα στην αμαρτία τις στιγμής. Χωρίς να θέλω να σταθώ στο πνεύμα των Χριστουγέννων και χωρίς να θέλω να νουθετήσω θα αναφερθώ σε πράγματα που παρατήρησα όσων αφορά την προσωπικότητα, ανθρώπων που ήξερα. Όχι κάποιου συγκεκριμένου πρόσωπου, αλλά με αυτό το έναυσμα θα ασχοληθώ με τον άνθρωπο και το πώς αυτός μπορεί στο όνομα μιας ιδέας με σκοπό να ταιριάξει με όλους να σβήσει το εγώ του.
Σύμφωνα με αυτά, ο άνθρωπος εισέρχεται σε στιγμές πλαστικότητας, στο όνομα ξένων ιδεών και αντιλήψεων, αποσκοπώντας σε μια κοινωνική αναγνώριση. Κατ’ αυτό τον τρόπο λοιπόν το άτομο ξεπουλιέται και κοινωνικά και ατομικά.
Άλλωστε όλα μπορούν να χαρακτηρίσουν ένα ξεπούλημα. Ο άνθρωπος, στο όνομα αυτού που πρέπει, το οποίο κάποιος άλλος καθόρισε, ξεχνά το εγώ του, ξαπολάει την προσωπικότητα του, για το φαίνεσθε και γίνεται ένα άθυρμα μέσα στη κοινωνία. Ένα κοινωνικά ακοινώνητο ον.
Επεξηγώντας λοιπόν, ο μόνος στόχος πλέον δεν είναι η ικανοποίηση του ίδιου του άτομου, ως ψυχικό όφελος, αλλά των άλλων. Εδώ φυσικά, δεν τίθεται θέμα σωστής θρησκευτικής αντίληψης, παρά θέμα “taboo”, μιας και ο απροσάρμοστος, ο διαφορετικός, δεν θα ταιριάξει ποτέ στο πνεύμα της παρέας, αλλά αντίθετα θα εκδιωχτεί.
Αυτά τα «μανιχαιστικά» πρότυπα προβάλλει η κοινωνία, η οποία έχει χάσει και η ιδία το ίδιο το νόημα της. Ο Σκρουτζ άλλωστε ποτέ δε θα ταιριάξει στις ζωές μας, αλλά αυτός, που θα φορέσει το ακριβότερο παλτό, και αφού μονό αυτό θα τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους, θα είναι το πρόσωπο τις βραδιάς.
Καθένας κοιτάζει να μοιάσει στον άλλον. Να σκοτώσει το διαφορετικό, να γίνει αυτό που κοροϊδεύει ίσως, με σκοπό να βιώσει κάποιες παροδικές στιγμές χαράς, ακόμα και κρυμμένος πίσω από κάτι που δεν είναι σίγουρα αυτός. Το ξεπούλημα λοιπόν των ψύχων συνεχίζεται και η ματαιοδοξία του ανθρώπου φτάνει στο «ζενίθ».
Μάλιστα καθώς ο ανθρωπινός του αβδηριτισμός κορυφώνετε, για καταξίωση, αποζητά να γίνει το πρόσωπο της βραδιάς. Κοιτάζει τους πάντες ως εχθρούς, τον ίδιο ως εμπόδιο. Τίποτα πάνω του δεν είναι σωστό και πρέπει να καταφέρει να φτάσει με κάθε τρόπο εκεί που του καθόρισαν να πάει.
Θυμάμαι τώρα πως άκουσα, ότι σε κάποια ληστεία, οι μάρτυρες είπαν, πως ο δράστης φίλησε επιδεκτικά τα χρήματα και ευχήθηκε Καλά Χριστούγεννα. Ο άνθρωπος έχασε την ταυτότητα του και με κάθε μέσω αποζητά να υλοποιήσει τους στόχους του.
Ψέματα…
Ο όρος άνθρωπος δεν ταιριάζει πλέον σε αυτό το ζώο που θέλει να λέγεται έτσι και να ανέχεται την οχλοκρατία. Ο άνθρωπος πρέπει να είναι ον και όχι ξεπούλημα ψυχής και συμφερόντων.
Έχοντας υπόψη λοιπόν πάνω απ όλα την ψυχική ακεραιότητα, θα πρέπει να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων που μας όρισαν ως μη έλλογα όντα. Θα πρέπει όλοι αρχικά να αναζητάμε ποιοι είμαστε και όχι ποιοι πάμε και ίσως θέλουμε να γίνουμε.
Έν κατακλείδι, θέλω να τονίσω πως πρέπει ο καθένας να ακολουθεί τις δίκες του επιλογές, ώστε το φαίνεσθαι και το πλασματικό να πάψουν να κυβερνούν τις ζωές μας, ξεπουλώντας τες σε γιορτές εμπορίου.

Νίκος Ευτάτογλου

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Τον περασμένο Νοέμβριο η χώρα μας παρέδωσε την ολυμπιακή φλόγα στην οργανωτική επιτροπή του Βανκούβερ του Καναδά, όπου και θα διεξαχθούν οι 21οι χειμερινοί ολυμπιακοί αγώνες.
Η τελετή αυτή ήταν και η αφορμή για να γίνει λόγος, ίσως και για πρώτη φορά από τα Μ.Μ.Ε, για τους ολυμπιακούς αυτούς.
Οι αθλητές που παίρνουν μέρος σε αυτή την οργάνωση αγωνίζονται στα αθλήματα:
! Alpine ski, που αποτελείται από 5 αγωνίσματα για άντρες και 5 για γυναίκες, τα οποία είναι: slalom, giant slalom, downhill, combined και super G.
! Cross-country skiing (langlauf).
! Freestyle skiing που αποτελείται από τα moguls και τα aerials
! Ski jumping καθώς και Nordic combined.
! Snowboard που αποτελείται από τα Half pipe,
Giant parallel slalom και Snowboard cross.
! Biathlon
! Bobsleigh
! Curling
! Ice hockey
! Luge
! Skating
Τους αγώνες αυτούς, αφού δεν τους προβάλλει η ελληνική
τηλεόραση, μπορούμε να τους παρακολουθήσουμε από το eurosport, όπως επίσης και τα προκριματικά που ήδη διεξάγονται σε όλο τον κόσμο από την διεθνή ομοσπονδία χιονοδρομίας (FIS).
* Οι επόμενοι χειμερινοί ολυμπιακοί αγώνες θα διοργανωθούν στη Μόσχα της Ρωσίας το 2014, που ξέρεις μπορεί να πάμε καμία βόλτα από κει εκείνη την περίοδο..

Λάουρα Κρόμετσεκ

ΨΗΦΙΑΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Όπως όλοι μάθαμε από τον διατυμπανισμό που γίνεται τον τελευταίο καιρό , στη Θεσσαλονίκη εδώ και μερικά 24ωρα βλέπουνε τηλεόραση ψηφιακά, πράγμα που σημαίνει πως θα υπάρχει τέλεια ανάλυση ήχου και εικόνας χωρίς τα «χιόνια» τις γραμμές και τις παρεμβολές του αναλογικού συστήματος που έχουμε εμείς. Για την μετάβαση στο ψηφιακό σήμα είναι απαραίτητος ο αποκωδικοποιητής ή αλλιώς μια τηλεόραση που να δέχεται το σήμα αυτό.
Τα κέντρα εκπομπής της βρίσκονται στον Χορτιάτη και στο Φιλίππειο. Οι περιοχές που λάμβαναν σήμα από τον Χορτιάτη μπορούν να βλέπουν ακόμη και αναλογικά, κάτι που δεν ισχύει για τον Κέδρινο Λόφο στην περιοχή του Φιλιππείου, πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να προμηθευτούν άμεσα τους αποκωδικοποιητές. Το σήμα έχει μεγάλη εμβέλεια και καλύπτει πολλές περιοχές της κεντρικής Μακεδονίας όπως το Κιλκίς, η Έδεσσα, η Κατερίνη και τα Γιαννιτσά. Τα ιδιωτικά κανάλια που εκπέμπουν μέσω της digea είναι : star, alpha, alter, mega, skai, antenna και Μακεδονία TV.
Τα μέρη όμως που είναι τοποθετημένα τα κέντρα με κάνουν να αναρωτιέμαι πως γίνεται και το σήμα κάνει τον κύκλο της Χαλκιδικής προσπερνώντας μας με ελιγμούς! Πράγμα που συμβαίνει και με τους κόμβους για διάφορες άλλες υπηρεσίες τηλεφώνου, internet και τηλεόρασης που δεν ανταποκρίνονται στην Χαλκιδική. Παρόλα αυτά ας ελπίσουμε πως κάποτε θα τα δούμε και εδώ…

Λάουρα Κρόμετσεκ

Όλα όσα (δεν) θέλετε να ξέρετε για τον Σαντάνα Κλάους.

Γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου του 1943, στη βόρεια Καλιφόρνια. Το οικογενειακό του περιβάλλον μπορούσε να είναι και καλύτερο. Ο πατέρας του είχε καταδικαστεί σε εικοσαετή ποινή φυλάκισης, με την κατηγορία της κτηνοβασίας (φήμες που θέλουν το άτυχο ζώο να ήταν τάρανδος, παραμένουν ανεπιβεβαίωτες). Η μητέρα του έπασχε από μανιοκαταθλιπτικό σύνδρομο (κοινώς, ήταν emo). Όταν ο μικρός Σαντάνα, της ανακοίνωσε στην ηλικία των 8 ετών, πως ανακηρύχθηκε καλύτερος μαθητής της τάξης του, εκείνη έβαλε τα κλάματα και τον έδειρε ουρλιάζοντας «Όχι άλλο κάρβουνο!». Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η μόνη διέξοδος που του απέμενε, ήταν η τηλεόραση. Εκεί ανακάλυψε και τελικά αγάπησε τους Πάουερ Ρέιντζερς. Συνήθιζε μάλιστα, να ντύνεται ροζ Πάουερ Ρέιντζερ και να πολεμάει ενάντια στον Τσακ Νόρις (στα ψέματα φυσικά – άλλωστε, ποιος τα βάζει με τον Τσακ Νόρις???). Στα 22 του χρόνια εφηύρε την Βασιλόπιτα, μια πρωτοποριακή συσκευή, που επέτρεπε σε τετράποδα ζώα να πετάνε. Η ανακάλυψή του αυτή, του χάρισε τη θέση του Πρύτανη του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, μαζί με μια θέση στην ιστορία, καθώς διατύπωσε την περίφημη φράση «Πετάει ο γάιδαρος?». Έπειτα, το 1974, σε ηλικία 29 ετών, ανακάλυψε μια πηγή εισοδήματος που θα του εξασφάλιζε τα χρήματα που χρειαζόταν για να συνεχίσει τις έρευνες του πάνω στην Βασιλόπιτα. Άρχισε, λοιπόν, το λαθρεμπόριο κοτόπουλων. Έκρυβε τα κοτόπουλα μέσα σε μεγάλες κόκκινες τσάντες και τα μετέφερε από χώρα σε χώρα, χρησιμοποιώντας ιπτάμενα κουνάβια. Δημιουργήθηκαν όμως αρκετά προβλήματα, διότι τα κοτόπουλα έτρωγαν τα κουνάβια. Έτσι πήρε την απόφαση να δουλέψει στην FedEx. Για αρκετά χρόνια κρυβόταν πίσω από την εταιρία-βιτρίνα, συνεχίζοντας το λαθρεμπόριο κοτόπουλων. Όταν ένα βράδυ, ο Λούκυ Λουκ τον τσάκωσε στα πράσα, ο Σαντάνα έριξε το φταίξιμο στον Σπάιντερμαν και την έκανε Λούης (a.k.a. Σπύρος). Το 1981, αποφάσισε πως ήταν καιρός να κάνει οικογένεια. Παραιτήθηκε από τη θέση του Πρύτανη και από τη FedEx, και μετακόμισε στο Στρουμφοχωριό. Εκεί βρήκε τη γαλήνη και την ηρεμία που έψαχνε, αλλά δυστυχώς, όχι την οικογένεια (σ.σ. Η Στρουμφίτα δεν είχε γεννηθεί ακόμα). Μετά από 7 χρόνια εσωτερικής αναζήτησης, γύρισε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Αμερική, για να πρωταγωνιστήσει στον «Ροζ Πάνθηρα». Η επιτυχία της ταινίας ήταν τόσο μεγάλη, που ο Σαντάνα κλήθηκε να πρωταγωνιστήσει και σε διαφημιστικά σποτ, γνωστής εταιρίας αναψυκτικών. Την ημέρα που υπέγραψε το συμβόλαιο, οι παραγωγοί του ζήτησαν να αλλάξει το χρώμα της στολής του, και από ροζ, να το κάνει κόκκινο. Εκείνος αρνήθηκε πεισματικά, διότι το ροζ, του θύμιζε πάντοτε τον αγαπημένο του Πάουερ Ρέιντζερ. Όταν του είπαν ότι ο Ροζ Πάουερ Ρέιντζερ ήταν γυναίκα, έκλαψε με μαύρο δάκρυ και αποφάσισε να ιδρύσει το κίνημα του Φεμινισμού (βλ. Φύλλο 1). Το 1993, κατηγορήθηκε για παιδεραστία και καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση. Τον ίδιο χρόνο, απέδρασε με ανεμόπτερο από τις φυλακές, ενώ παράλληλα, το FBI ξεκίνησε την καταδίωξη του. Τα επόμενα χρόνια, εθεάθη πολλές φορές ένας συνταξιούχος με κόκκινες πιτζάμες, να εισβάλει σε σπίτια κατά τις βραδινές ώρες, χρησιμοποιώντας την καμινάδα ως είσοδο. Η δραστηριότητα του Κοκκινοσκουφίτσου (όπως τον βάφτισαν τα ΜΜΕ) ήταν ιδιαίτερα αυξημένη την περίοδο των Χριστουγεννιάτικων διακοπών και έφτανε στο αποκορύφωμά της το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Ωστόσο ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε η υποψία της ταύτισης των δύο αυτών προσώπων (Κοκκινοσκουφίτσου – Σαντάνα).
Τελικά, στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, ένα πτώμα που θα άλλαζε τη ροή της Παγκόσμιας Ιστορίας ανασύρθηκε από τα συντρίμμια των Δίδυμων Πύργων. Ήταν ζωσμένο με εκρηκτικά και είχε στην τσέπη του μια ταυτότητα με το όνομα Obama Bin Laden. Η εξέταση του DNA όμως έδειξε πως επρόκειτο για το νεκρό σώμα του Σαντάνα Κλάους. Ο καταζητούμενος για χρόνια, εγκληματίας, είχε επιτέλους βρεθεί. Στις 13 Σεπτεμβρίου 2001, θάφτηκε στο 1ο νεκροταφείο Αθηνών.

Θοδωρής Cortez Μανώλας

ΥΓ: Και μια απάντηση στους μικρούς μας φίλους που συνεχώς αναρωτιούνται. Όχι, ο Άγιος Βασίλης, δεν υπάρχει πια.

AVATAR!

AVATAR! Δεν υπάρχουν λόγια για να χαρακτηρίσουν αυτή την ταινία! Πρόκειται για ένα ΥΠΕΡΘΕΑΜΑ χωρίς καμία υπερβολή! Αρχικά έχουμε την επιστροφή του σκηνοθέτη Τζέημς Κάμερον. Ύστερα από δεκατρία χρόνια μετά τη μεγάλη επιτυχία του «Τιτανικού» επέστρεψε για να μας παραδώσει το “Avatar”. Να μην ξεχάσω να αναφέρω πως είναι 3D η ταινία και πραγματικά νιώθεις σαν να βρίσκεσαι και εσύ μέσα! Λίγα λόγια σχετικά με το σενάριο: Βρισκόμαστε στο 2154 στον πλανήτη Πανδώρα εκεί που κατοικεί η φυλή των Navi, όπου υπάρχει ένα πολύτιμο oρυκτό ,απαραίτητο για την ανθρώπινη επιβίωση. Μία αμερικανική εταιρεία με άρτιο εξοπλισμό και την υποστήριξη αμερικανικών στρατευμάτων,  έχει θέσει ως στόχο να οικειοποιηθεί αυτό το πολύτιμο αγαθό, χρησιμοποιώντας ως πειραματόζωο τον πεζοναύτη Τζέικ Σάλλυ (Sam Worthington)  υπό τις οδηγίες της Δρ. Γκρέις (Sigourney Weaver). Μεταφέρεται ως “avatar” (συνείδηση που κατέχει ανθρώπινα συναισθήματα, σκέψεις και προσωπικότητα σε σώμα ιθαγενή Navi) και μετεξελίσσεται σε έναν αυθεντικό κάτοικο της φύσης. Ο Τζέικ σταδιακά έλκεται από την ζωή στη φύση, ερωτεύεται την κόρη του αρχηγού της φυλής την Neytiri (Zoe Saldana) και αρνείται να συνεργαστεί με την ομάδα. Ενώ η Δρ. Γκρέις προσπαθεί να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του Τζέικ, εμπλέκεται στην υπόθεση και ο Αμερικανικός στρατός με τον αδίστακτο στρατηγό Μάιλς  (Stephen Lang), o οποίος εξαρχής αμφέβαλε για την αποτελεσματικότητα των πειραμάτων της ομάδας, και αναλαμβάνει δράση με ισχυρά στρατιωτικά μέσα σε ένα “προληπτικό” πόλεμο εναντίων του Τζέικ και της φυλής. Είναι γεγονός πως η ταινία πέρα από τις εντυπωσιακές σκηνές περνάει και ένα οικολογικό μήνυμα που είναι σημαντικό για την εποχή μας! Η ταινία έχει δεχτεί πολύ καλές κριτικές και κατά τη γνώμη μου αξίζει να τη δείτε!

Ρούλα Καραγκούνη

PRISONMENOI

Σύμφωνα με όσα ορίζει ο νόμος ισχύει ότι:
Σε περιπτώσεις που δημιουργείται πρόβλημα από τη συμπεριφορά μαθητή ή μαθήτριας στο σχολείο, στα πλαίσια της διαδικασίας επιβολής ποινών, όπως ορίζεται από τη σχολική νομοθεσία, η γενική συνέλευση της μαθητικής κοινότητας, στην οποία ανήκει ο μαθητής ή η μαθήτρια συνέρχεται έκτακτα με πρωτοβουλία του συμβουλίου της κοινότητας, συζητάει το θέμα και εισηγείται τον τρόπο αντιμετώπισης του στο σύλλογο των καθηγητών που έχει την ευθύνη της τελικής απόφασης.
Σύμφωνα πάντα με τον ισχύοντα μαθητικό κανονισμό ισχύει ότι :
Η αμφίεση μέσα στο σχολείο ανήκει στην προσωπική ευθύνη των ίδιων των μαθητριών και των μαθητών. Η μαθητική κοινότητα έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει, όταν παρατηρούνται ακρότητες η εκκεντρικότητες και να συστήνει συμμόρφωση σε ότι θεωρείται αντικειμενικά ευπρεπές και είναι πλατιάς κοινωνικής αποδοχής. Τα οποιαδήποτε προβλήματα όμως σχετικά με την εμφάνιση των μαθητριών ή των μαθητών αντιμετωπίζονται με πνεύμα διαλόγου, καλής θέλησης και συνεννόησης των μαθητικών κοινοτήτων με τη διεύθυνση του σχολείου, το σύλλογο των καθηγητών και το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων. Αν ανάλογο θέμα παραπεμφθεί για συζήτηση και απόφαση στο σύλλογο των καθηγητών, όπου ανήκει και η όποια τελική απόφαση, στη συζήτηση του συλλόγου καθηγητών παραβρίσκονται, με δικαίωμα λόγου, ο πρόεδρος της μαθητικής κοινότητας, στην οποία ανήκει η μαθήτρια ή ο μαθητής που κρίνεται, καθώς και το τριμελές προεδρείο του μαθητικού συμβουλίου του σχολείου.


Ρούλα Καραγκούνη

Χαίρε αγαπητέ συμμαθητή!

Σου έχω δυσάρεστα μαντάτα! Σε περίπτωση που δεν το κατάλαβες τελείωσαν οι διακοπές… και ναι άλλος ένας χρόνος πέρασε πριν πεις κύμινο! Ώρα λοιπόν να στρωθείς στο διάβασμα γιατί έρχονται οι βαθμοί ΚΑΙ οι εξετάσεις!
Ξέρω πως δεν ευχαριστήθηκες ξεκούραση και είχες συνεχώς ένα βάρος για τα μαθήματα που πρέπει να διαβάσεις αλλά ποτέ δεν σηκωνόσουν να το κάνεις. Ή γιατί τόσο καιρό ξεσκίστηκες στο διάβασμα για να κάνεις όλα τα μαθήματα και επαναλήψεις!! Ουκ ολίγες εργασίες που φορτώθηκες από τους συμπονετικούς καθηγητές που ο καθένας σου έβαζε από μια εργασία. Και φυσικά αν έλεγες τίποτα σου έλεγε
«15 μέρες, δεν μπορείς να μου γράψεις μια εργασία;!»
(φυσικά ήταν ρητορική ερώτηση γιατί αν απαντούσες όχι δεν θα σε απάλλασσε!) Αλλά για δες δεν έχεις μονό ένα καθηγητή! Έχεις δεκατρείς! Χωριά τα κατεβατά του φροντιστηρίου!
Και το ημερολόγιο σου δείχνει 7 Ιανουαρίου! (καλή χρόνια κιόλας!) και εσύ δεν έχεις ανοίξει ούτε βιβλίο! Άντε πάλι τελευταία στιγμή να προλάβεις να κάνεις τόσα πολλά πράγματα…
Μια χαρά ήταν το καλοκαιράκι άραζες μπάνια ήλιος, θάλασσα… ααχ! Ωραίες στιγμές! Μετά άνοιξαν τα σχολειά. Χαλαρά άρχισαν τα μαθήματα, ήρθε μετά και η κατάληψη ήσουν αεράτος και cool! Άνοιξαν πάλι τα καταραμένα και σου βγήκε η ψυχή να περιμένεις τα Χριστούγεννα και να ταυτίζεσαι με την σπαστικιά μεν, χρήσιμη δε, διαφήμιση του JUMBO και να μετράς και συ σαν τους φαντάρους… 72 και σήμερα,48 και σήμερα, 15 και σήμερα είχες φτάσει 2 και σήμερα και νόμιζες πως θα εκραγείς από την βαρεμάρα! Ε με τα πολλά ήρθαν και τα Χριστούγεννα τα οποία δεν απόλαυσες… εν πάση περιπτώσει ο χρόνος περνά…
Βεβαία μην απελπίζεσαι σκέψου πως έπονται και χειρότερα! Σκέψου πως σε κάνα μηνά έρχονται οι βαθμοί! Και αν δεν είναι καλοί ξέρεις τι έχεις να ακούσεις πάλι! «σκουπιδιάρης θα γίνεις… τσομπάνης θα βοσκάς πρόβατα και θα αρμέγεις
γελάδια…» και σκέπτεσαι… πάντα υπερβολικοί οι δικοί μου!
Να όμως διακοπές έρχονται και πάλι μετά από λίγες εβδομάδες βασανιστικού μαθήματος… και πρέπει να μετρήσεις σωστά τις απουσίες που σου απομένουν για να έχεις περιθώριο να κάνεις μερικές την άνοιξη που το μυαλό σου πετάει στα λιβάδια.
Και να η 25η Μαρτίου! Ε λοιπόν αυτές οι εθνικές εορτές είναι μεγάλο ζήτημα. Σκέπτεσαι να κάνω παρέλαση να μην κάνω και από την πολύ σκέψη που απορροφά όλη σου την προσοχή τσουπ! περνάνε και οι παρελάσεις και σου φεύγει ένα βάρος που απέφυγες τη δύσκολη απόφαση. Είσαι και τυχερός βρε αδελφάκι μου οι διακοπές του Πάσχα φέτος είναι αμέσως μετά από την παρέλαση!! Για δες ευτυχία!! Και εκεί που λες εδώ είμαστε καιρός να διαβάσω λίγο τώρα που έχω καιρό για τις εξετάσεις, εκεί είναι που σε αποσπάνε οι χοροί, γιατί όλα και όλα Έλληνας είσαι παραδόσεις κρατάς δεν μπορεί ένα καλαματιανό θα το ρίξεις έτσι να σε καμαρώσει και ο παππούς, τσεπώνεις και το πενηντάρικο γιατί είσαι και λεβέντης… εμ τι τσάμπα οι τούμπες! Πάει και το Πάσχα πέρασε και βιβλίο δεν άνοιξες… και στον
ορίζοντα προβάλουν σιγά οι εξετάσεις… αγχώνεσαι τρέμεις και σκέπτεσαι «δεν διάβασα τίποτα, τι θα γράψω, τι θα γράψω.». Και αυτή λοιπόν είναι η
στιγμή της κρίσης. είναι η στιγμή που λες θα
διαβάσω και θα γράψω! Εκείνη λοιπόν την ένδοξη στιγμή αφήνεις τα λόγια σκύβεις το κεφάλι και χώνεσαι μέσα στα πολυσέλιδα κουραστικά και (ίσως) ακαταλαβίστικα βιβλία του υπουργείου, που
πρέπει οπωσδήποτε να τα παπαγαλίσεις για να γράψεις και για να έχεις ένα καλό καλοκαίρι

Με εκτίμηση
η συμπάσχουσα,
Σταυρούλα Τσιούδη

10 Λόγοι που μισώ τα Χριστούγεννα

01) Αυτός ο ψυχαναγκασμός ότι ΠΡΕΠΕΙ να είσαι ευτυχισμένος και αγαπημένος με τους άλλους. Sometimes θέλω απλά να τους πλακώσω. Γιατί να ‘’ψυχαναγκαστώ’’ δηλαδή;

02) Δεν έχω αγωνία για τα δώρα κάτω από το Δέντρο... Μεγάλωσα, μου είπε η μαμά μου, και τέλος τα παιχνίδια...

03) Η γαλοπούλα δεν είναι πλέον από το χωριό... Είναι από το κρεοπωλείο του Τάκη.

04) Έμαθα να μετράω τις μέρες... Χάθηκε το στοιχείο του αιφνιδιασμού...

05) Η Ρούλα δεν θα είναι εκεί να μας πει... Ευτυχισμένο το 2010... Δεν κάνει πλέον εκπομπή... Κατάρα...

06) Ξαφνικά όλοι θυμούνται ότι πρέπει να βγουν το βράδυ των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. ΟΚ, σαρδέλες του κόσμου ΕΝΩΘΕΙΤΕ.

07) Μου την σπάει που ο Ρούντολφ έχει κόκκινη μύτη... Τι σημαίνει αυτό; Ότι είναι μπεκρής ή ότι πλακώθηκε με κάποιον άλλο τάρανδο πιο μάγκα από αυτόν;;

08)«Μικρέ, φύγε μη βγω έξω» θα ήθελα πολύ να πω στον τριγωνοφόρο στούμπο με την φάλτσα φωνή που νομίζει ότι τραγουδάει κιόλας και με αγουροξυπνά πρώτη αργία μετά από βδομάδες σκληρού διαβάσματος. «Άντε μη γίνει του Ηρώδη μέρες που είναι! Ακούς;»

Αλλά, του το λές; Δεν του το λες!

09)Που παντού είναι στολισμένα. Και να μην έχεις, μια επιληψία θα την πάθεις. Επίσης είπαμε η ΔΕΗ θα κάνει αυξήσεις ε;;;;;;

10) Τα κάλαντα. Γιατί να σου δώσω 5ευρώ για 30 δευτερόλεπτα; Να πάω και εγώ αν είναι έτσι.

Ρούλα Καραγκούνη

Παραξενα

1o ΦΥΛΛΟ

-Ένα χαλασμένο ρολόι δείχνει σωστά την ώρα τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα.
-Υπάρχουν τόσα κοτόπουλα όσοι
και άνθρωποι
στον πλανήτη μας.
-Τα περισσότερα κραγιόν περιέχουν λέπια ψαριού.
-Η καρδιά μιας γαρίδας είναι στο κεφάλι της.
-Μια αγελάδα μπορεί να ανέβει σκάλες αλλά όχι να κατέβει.
-Το θηλυκό περιστέρι δεν μπορεί
να γεννήσει τα αυγά του αν είναι μόνο του. Για να μπορέσουν
οι ωοθήκες να λειτουργήσουν,
πρέπει να έχει οπτική επαφή την ώρα
της γέννας με ένα άλλο περιστέρι.
- Ένα άλογο, βάρους 540 κιλών, τρώει περίπου
7 φορές το βάρος του σε τροφή κάθε χρόνο.
- Ένα φασόλι έχει περισσότερο DNA
ανά κύτταρο, συγκριτικά με το ανθρώπινο κύτταρο.
-Σύμφωνα με έναν νόμο στη Μινεσότα,
κανένα παιδί κάτω των 12 ετών δεν επιτρέπεται
να μιλάει στο τηλέφωνο, εκτός και αν ο διάλογός του
παρακολουθείται από έναν από τους δύο γονείς.
- Μία σταφίδα, όταν πέσει σε ένα ποτήρι
φρέσκιας σαμπάνιας,
ανεβοκατεβαίνει
συνέχεια από τον πάτο προς την επιφάνεια,
χωρίς να σταματήσει ποτέ.
-Ένας νόμος στο Σικάγο απαγορεύει
την κατανάλωση τροφής σε
χώρο που φλέγεται.


Κατερίνα Ζαγκαρέτου

Ταινιες!!

Dodgville
Του Lars von Trier
Με την Nicole Kidman, Harriet Andersson, Lauren Bacall
H τελευταία ταινία του Δανού σκηνοθέτη, σίγουρα δεν είναι μια ταινία για όλους. Αυτό βεβαία δεν είναι κάτι το όποιο δεν περιμέναμε από τον σκηνοθέτη των τόσων αμφιλεγόμενων ταινιών. Το Dodgville πηρέ εξαιρετικές κριτικές κατά την προβολή της στο τελευταίο φεστιβάλ Καννών. Σίγουρα στην μεγάλη δημοσιότητα που πηρέ συνέλαβε κατά πολύ η παρουσία της Νicole Kidman, αφού ο Trier σπάνια διαλέγει γνωστούς ηθοποιούς για τις παράγωγες του.
Η ταινία μας παρουσιάζει μια μικρή απομονωμένη Αμερικάνικη πόλη, στην οποία βρίσκει καταφύγιο μια γυναίκα που προσπαθεί να ξεφύγει από αυτούς που την κυνηγούν. Στην αρχή γίνεται δεκτή από την μικρή κοινωνία όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θα ήθελε. Ολόκληρη ταινία διαδραματίζεται σε ένα και μόνο σκηνικό. Οι τοίχοι των σπιτιών δεν υπάρχουν ώστε να μπορούμε κάθε στιγμή να βλέπουμε τις αντιδράσεις των κατοίκων όσο βρίσκονται στα σπίτια τους. Τα δέντρα είναι ζωγραφιστά, οι πόρτες δεν υπάρχουν, και γενικά ο σκηνοθέτης θέλει να επικεντρωθεί το βλέμμα του θεατή στα πρόσωπα και όχι στα αντικείμενα. Η ερμηνεία της Kidman είναι παρά πολύ καλή σε έναν ρολό που δεν την είχαμε συνηθίσει.
Γενικά είναι μια αυστηρά cinefil ταινία που όμως στο τέλος ο Trier καταφέρνει να μας μεταφέρει την κατάντια της Αμερικάνικης κοινωνίας. Βεβαία περιέχει και διάλογους που κουράζουν. Τονωθείτε και σίγουρα οι 2 ώρες και 50 λεπτά δεν πέρανε και τόσο εύκολα. Σίγουρα όμως είναι μια πρόταση για όσους θέλουν να δουν κάτι διαφορετικό.

Μαρλει, ένας μεγάλος μπελάς-MARLEY AND ME


Το Marley and me βασίζεται στο best seller του βιβλίου του John Grogan και είναι μια γλυκιά και ευχάριστη οικογενειακή κωμωδία που έχει ως άξονα την σχέση μιας οικογένειας και ιδιαίτερα του κεντρικού ηρώα και αφηγητή, με τον σκύλο τους Marley.
Η συγκεκριμένη όμως ταινία είναι κάτι παραπάνω από ένα έργο για τις περιπέτειες ενός κατοικίδιου και την σχέση του με τα αφεντικά του, κάτι σαν το γνωστό σε όλους Beethoven (1992). Κατά την διάρκεια της ταινίας παρακολουθούμε την ζωή των john και jenny Grogan και τα σκαμπανεβάσματα στην σχέση του εν λογά ζευγαριού. Κυρίως όμως βλέπουμε την πορεία της ζωής του John Grogan προς την ωρίμανση και την ολοκλήρωση. Στο να γίνει ακόμα πιο εμφανής η εξέλιξη τη προσωπικότητας του ηρώα συμβάλει ρόλος του Sebastian, φίλου και συνεργάτη του Grogan, ο όποιος παραμένει στάσιμος σαν χαρακτήρας καθόλα τη διάρκεια της ταινίας, αιώνιο εργένης ανίκανος να αντιμετωπίσει την ενηλικίωση και να αναγνωρίσει τα πραγματικά νοήματα της ζωής. Ιδιαίτερα ευρηματικό κι επιτυχημένο είναι το κομμάτι της ταινίας που είναι μοντάζ από στιγμές της καθημερινότητας του ζευγαριού. Μαζί με τη αφήγηση του ηρώα μας διώχνει με γρήγορο, απλό κι ελαφρώς ειρωνικό τρόπο την δική του οπτική γωνία για το πώς κυλίει η ζωή του.
Οι Wilson και Aniston δένουν πολύ καλά σαν ζευγάρι και καταφέρνουν σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό να αποδώσουν τα συναισθήματα των ηρώων αποδεικνύοντας ότι αυτές οι ταινίες αποτελούν το είδος τους.
Νομίζω ότι ο στόχος της συγκεκριμένης ταινίας δεν είναι ούτε να κάνει το κοινό να ξεκαρδιστεί με τα καμώματα του τετραπόδου ηρώα, αφού ο ρόλος του Μαρλει δεν είναι η κωμική φιγούρα, ούτε να ενθουσιάσει με την πλοκή της αφού και αυτή είναι ιδιαίτερα απλοϊκή. Η ταινία στοχεύει στο να παρουσιάσει τα μικρά και απλά πράγματα που ομορφαίνουν την ζωή και της δίνουν άξια, αυτά που πάνω κάτω υπάρχουν στην καθημερινότητα του καθενός μας και πολλές φόρες τα προσπερνάμε στην αναζήτηση του ιδανικού.

Ρούλα Καραγκούνη

PRISONMENOI

Πιστεύω πως όλοι εσείς θα έχετε αναρωτηθεί αν ως μαθητές έχουμε κάποια δικαιώματα! Η απάντηση είναι, φυσικά και έχουμε και μάλιστα πρέπει να τα
διεκδικούμε!!
Κάθε μαθητής έχει δικαίωμα ενημέρωσης, έκφρασης απόψεων και διάλογου. Συγκεκριμένα το σχολειό έχει την υποχρέωση να ενημερώνει τους μαθητές για τα δικαιώματα τους και οι μαθητές έχουν δικαίωμα εκφράσεις των απόψεων τους ατομικά και συλλογικά.
Ο διάλογος και η συμμέτοχη των παιδιών στη λήψη αποφάσεων για ζητήματα που τα αφορούν πρέπει να είναι βασικό συστατικό της εκπαίδευσης.
Δικαίωμα εξειδικευμένης εκπαίδευσης οι μαθητές που δεν μιλούν την ελληνική γλωσσά πρέπει να διευκολύνονται με την λειτουργία τάξεων υποδοχής και υποστηρικτικών μαθημάτων με την βοήθεια ειδικών σχολικών εγχειριδίων, ενώ τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πρέπει να αξιολογούνται από τα αρμόδια κέντρα και να έχουν κατάλληλη στήριξη και δυνατότητα συμμετοχής στην εκπαίδευσης συμφωνά με τις κλίσεις και τις ικανότητες τους.

Ρούλα Καραγκούνη

VOTE FOR WOMEN!!

Επειδή στα σχολικά βιβλία δεν μας μαθαίνουν παρά μοναχά ένα μικρό αποσπάσιμα της ιστορίας, της ανθρωπότητας
κι ακόμα κι εκείνο δεν μας λέει τίποτα παραπάνω από ότι: ποιοι είναι οι μεγάλοι πολέμαρχοι των πολιτισμών; που επιτεθήκαν;
ποιοι έκαναν τις μεγαλύτερες γενοκτονίες και εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας και τις μεγαλύτερες σφαγές. Και με την ευκαιρία μαθέ
ότι οι γυναίκες «κανονικά» δεν αξίζουν την παραμικρή αναφορά στην ιστορία, όπως καταλαβαίνετε θα χρειαστεί να ψάξετε για αυτές
την υπόλοιπη ανθρώπινη ιστορία. Την ιστορία της μισής ανθρωπότητας δηλαδή την ιστορία την οποία μάλλον θα ξέχασαν οι
ιστορικοί να γράψουν, τα υπουργεία κάθε κυβέρνησης να τυπώσουν και κατ’ επέκταση οι δάσκαλοι να μας διδάξουν! Μετά από μια μικρή ερευνά
πήρα την ευθηνή όλων των παραπάνω να σας πω λίγα λόγια για ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, τα κατορθώματα τους και πως ανύψωσαν το ανάστημα τους μέσα σε μια καθαρά ανδροκρατούμενη και φαλλοκρατική κοινωνία.
Η γυναίκες οι οποίες κάποτε άφησαν τα πάντα για να κατεβούν σε μια πλατεία να διαδηλώσουν για κάτι που τώρα το θεωρούμε δεδομένο αλλά τότε ήταν
απαγορευμένο τα δικαιώματα τους! Πρέπει ωστόσο να ρωτάμε: που είναι οι γυναίκες πίσω από τους μεγάλους άνδρες? Ποια γυναικά μεγάλωσε τον Κολοκοτρώνη και του έμαθε από παιδί να έχει ψηλά το κεφάλι και να αγωνίζεται για τα δικαία ολοκλήρου του λαού όταν οι πολλοί διπλά του κοιτούσαν την βολή τους? Ποια του μαγείρευε έπλενε την φουστανέλες του και του έδενε τις πληγές του? Η ανδρική ιστορία θυμάται τις γυναίκες οπότε τη βολεύει για τους σκοπούς της αλλά ακόμα και τότε δεν θα μας πει ολάκερη την αλήθεια για αυτές. Για παράδειγμα γιατί πέσανε οι γυναίκες του Ζαλόγγου από τον γκρεμό? Για να διαφυλάξουν τη τιμή τους? γιατί πήρανε εντολή από κάποιον άνδρα? Ή μήπως γιατί ξέρανε καλά πως φέρονται οι ανδρικοί στρατοί κατοχής στις γυναίκες?
Λοιπόν ας πιάσουμε από την αρχή πως άρχισε η γυναικά που δούλευε σε εργοστάσια μερόνυχτα για έναν μισθό, οποίος ήταν πολύ πιο μικρός από αυτόν των ανδρών, δεν έπαιρνε προαγωγή, και δεν αναγνώριζαν την προσπάθεια της, να απαιτεί κάτι καλύτερο για την ζωή της. Μην αντέχοντας πια να θεωρούνται κατωτέρα οντά και έχοντας ξεσηκωθεί από τις ιδέες του διαφωτισμού για ισότητα και ατομικά δικαιώματα. Άρχισαν να βγαίνουν στους δρόμους ζητώντας ίσες ευκαιρίες.
Ένα νέο κίνημα, μαζί με το εργατικό και το κίνημα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, ένα κίνημα «από τα κάτω», εμφανίζεται πια παγκόσμια. To γυναικείο κίνημα!!
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στη χωρά μας το 1887 ήταν το έτος που οι ιδέες του γυναικείου κινήματος έφτασαν στα αυτιά των ελληνίδων. Το 1890 η Καλλιρρόη Πάρρεν από το Ρέθυμνο ίδρυσε σχολειό για τις άπορες και αγράμματες γυναίκες. Το 1920 το σοσιαλεργατικό κόμμα, έπειτα ΚΚΕ, κατεβαίνει στις εκλογές με το πρωτάκουστο σύνθημα «σφυρί δρεπάνι και ψήφος στο φουστάνι!». Στα επόμενα χρόνια η Βουλή συζήτησε αρκετές φόρες το ζήτημα ψήφου των γυναικών. Το 1920,1922, 1925 και το 1929 έγιναν πάλι συζητήσεις για την έγκριση του νομοσχεδίου για ισοπολιτεία αλλά χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Πρώτη φορά μπόρεσαν να ψηφίσουν οι ελληνίδες το 1934 όπου οι περιοριστικοί όροι είχαν ως αποτέλεσμα να μπορέσουν να ψηφίσουν μονό 4.000 γυναίκες. Το 1952 λοιπόν, ορίζετε από το σύνταγμα ειδικός νόμος όπου αναγνωρίζει την ισότητα. Έτσι το 1953 οι ελληνίδες καλούνται στις κάλπες με επίσημο δικαίωμα να εκλέγουν και να εκλέγονται.
Ακόμα και σήμερα οι γυναίκες παλεύουν σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αγώνας (εργατικός, φοιτητικός, νεολαιστικός, αντιρατσιστικός, αντιπολεμικός) που να μην έχουμε ενεργή συμμετοχή. Είδαμε δεκάδες χιλιάδες γυναίκες στους αγώνες των συμβασιούχων, στις απεργίες των τραπεζών, στις απεργίες των νοσοκομείων, στους αγώνες των δασκάλων και των καθηγητών, σήμερα στους αγώνες για την εκπαίδευση, στους αγώνες για το περιβάλλον. Ακόμη και σήμερα 2009 μετά χριστών προσπαθούν να την περιορίσουν όσο γίνεται. Στα δικά μας μέρη όποια θέλει να απολαμβάνει την ζωή της θεωρείται πόρνη, ενώ όποια τολμάει να λέει όχι σε πόθο άνδρα είναι λεσβία και αν υποστηρίζει τα δικαιώματα των γυναικών είναι και φεμινίστρια από πάνω. Κι όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί προφέρονται σαν βρισιές και αποτελούν αμαρτήματα σύμφωνα με την κρατικά επικρατέστερη θρησκεία. Γι’ αυτό πρέπει να προχωράμε μπροστά αφήνοντας τις μεσαιωνικές και τις φαλλοκρατικές αντιλήψεις πίσω μας. Γιατί ο πολιτισμός μιας κοινωνίας φαίνεται από την κοινωνική θέση που κατέχει η γυναικά μέσα σε αυτήν.


** Πολλοί θα με κατηγορήσουν για φεμινισμό με την κακή έννοια, πως περιθωριοποιώ στους άνδρες και υποστηρίζω την μητριαρχική κοινωνία. Ανίδεοι!! Αυτό λέγεται ποπ φεμινισμός και είναι μια παραλλαγή του φεμινισμού. Συχνά σχετίζεται με τον μισανδρισμό. Αυτή η παραλλαγή υποστηρίζει τελείως διαφορετικές ιδέες οι όποιες με βρίσκουν αντίθετη, από τον φεμινισμό που παλεύει για την ισότητα.




Σταυρούλα Τσιουδη

44α ΔΗΜΗΤΡΙΑ

Κάθε χρόνο στη συμπρωτεύουσα οργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις. Το μεγαλύτερο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης το όποιο είναι ευρέως γνωστό ως Δημήτρια, από τον πολιούχο άγιο και προστάτη της πόλης, άγιο Δημήτριο. Το όποιο λαμβάνει χώρα κάθε φθινοπώρου τους μήνες Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και Νοέμβριο. Συμφωνά με την παράδοση έχει ρίζες από το βυζάντιο και συνδέετε άμεσα με το ιστορικό μας παρελθόν Πολυθεϊστικό περιεχόμενο για όλες τις προτιμήσεις, καλύπτει όλες τις τέχνες και τα ενδιαφέροντα. Όπως μουσική, χορό , θέατρο, εκθέσεις, γιορτές του δρόμου κ.α. Πρωτοποριακό και μοντέρνο σαγηνεύει τον θεατή και τον ταξιδεύει σε όλες τις ηπείρους του κόσμου με την μαγική σύνθεση διάφορων πολιτισμών.Στα 44α Δημητριά συναντώνται μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Χαυδν, ο Μεντελσον, ο Σαλβαδόρ Νταλί, ο Χουαν Μιρο και αλλά πρόσωπα που άφησαν το ανεξίτηλο σημάδι τους με το έργο τους και την ζωή τους σε όλη την ανθρωπότητα.Τα 44α Δημητριά του δήμου Θεσσαλονίκης είναι αναμφίβολα το γεγονός του φθινοπώρου και αξίζει κάνεις να το επισκεφτεί και να αφεθεί στην μαγεία των τεχνών!

Σταυρούλα Τσιούδη

Προτασεις

Η τάξη του ‘97

Μια τρίτη τάξη του λυκείου είναι πάντα μια ομάδα παιδιών που έχουν μάθει να ονειρεύονται «όλοι για τον καθένα και καθένας για όλους!»
Παιδιά ζωντανά κι όχι «ξενέρωτα», που μέλανε τη γλωσσά της νεολαίας, με ευαισθησίες και χιούμορ… Σένα κεντρικό λύκειο της Θεσσαλονίκης, ονειρεύονται και ερωτεύονται, προβληματίζονται για τα μεγάλα εθνικά και κοινωνικά θέματα του σήμερα. Κοντά τους ένας «σαλταρισμένος» φιλόλογος που ξέρει να κερδίζει το μυαλό και την κάρδια τους και, κυρίως, τους αποκαλύπτει την Αλήθεια! Όλα αυτά με φόντο την εξαίσια πόλη της Θεσσαλονίκης…

Ο ναυτικός χάρτης

Ένας ναυτικός χωρίς καράβι, εξορισμένος από τη θάλασσα, γνωρίζει μια παράξενη γυναίκα που έχει τις απαντήσεις σε ερωτήματα που κάποιο άντρες θέτουν στον εαυτό τους από καταβολής κόσμου… κυνηγοί ναυαγίων σε αναζήτηση του φαντάσματος ενός πλοίου που βυθίστηκε στη Μεσόγειο, προβλήματα γεωγραφικού πλάτους και μήκους των όποιων το μυστικό βρίσκεται κρυμμένο σε παλιές ρότες και ναυτικούς χάρτες, σε ναυτικά μουσεία, σε βιβλιοθήκες… Ποτέ η θάλασσα και η ιστορία, η επιστήμη της πλεύσης, η περιπέτεια και το μυστήριο δεν είχαν συνδυαστεί με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο μέσα σε ένα μυθιστόρημα όσο στο Ναυτικό Χάρτη. Από το Μελβιλ ως τον Στηβενσον και τον Κονραντ, από τον Όμηρο ως τον Πατρικ Ο’Μπραιαν, η λογοτεχνία της θάλασσας βρίσκεται στις σελίδες αυτής της σαγηνευτικής ιστορίας.

«Νεροποντή» Αλκίνοος Ιωαννίδης
Και ναι!! Είναι γεγονός! Μετά από έξι ολόκληρα χρόνια από την τελευταία του προσωπική δισκογραφική δουλεία και δυο χρόνια μετά τις τελευταίες του εμφανίσεις σε μουσική σκηνή, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης επιστρέφει με τον νέο του δίσκο με τίτλο «Νεροποντή». Ο τίτλος «Νεροποντή» παραπέμπει στην αντίθεση ανάμεσα στην 6χρονη δημιουργική του «ξηρασία» και στην καταιγιστική έμπνευση του για την συγγραφή τραγουδιών, αφού εν τω μεταξύ κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Που Δύσην ως Ανατολην» με κυπριακά παραδοσιακά τραγούδια. Στο δίσκο «Νεροποντή» δίνοντας τον πρώτο λόγο στη φόρμα της κλασσικής μουσικής, με τη συμμετοχή συμφωνικής ορχήστρας, φωνητικών συνόλων αλλά και με αποχρώσεις της ελληνικής παραδοσιακής και τζαζ, καταφέρνει να δώσει έναν ήχο ιδιαίτερο. Οι σαφείς κοινωνικοπολιτικές αναφορές του πλέκονται με την κατάθεση των εσωτερικών αναζητήσεων του, μέσα από στοίχους.
Ωστόσο παρά την συμφωνική ορχήστρα, υπάρχει και ένα τραγούδι δοσμένο σε αφηγηματική μορφή με τίτλο «Πατρίδα», ενώ το τραγούδι «Παιδί» το τραγουδά μόνο με την κιθάρα του εμπνεόμενος από το γεγονός ότι έγινε πατέρας.
Περιλαμβάνει και δυο τραγούδια με αυτοσαρκαστικό στίχο, το τετράστιχο τραγούδι «Επιτυχία!» και το «Ήταν ανάγκη:». Στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου καταγράφεται μέχρι και ο ήχος από μια αναποδογυρισμένη άρπα.
Ρούλα Καραγκούνη

50 φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Με πολύ υπερηφάνεια και μεγάλο ενθουσιασμό είμαι σε θέση να σας ανακοινώσω και να σας ενημερώσω για το 50ο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης! Το φεστιβάλ λοιπόν που γιόρτασε φέτος μισό αιώνα ζωής έδωσε δυναμικό ραντεβου για την επόμενη χρόνια στα πλαίσια της 51ης διοργάνωσης!!
Τον Χρυσό Αλέξανδρο που αποτελεί την κορυφαία διάκριση του φεστιβάλ και είναι το βραβείο καλύτερης ταινίας που συνοδεύετε από το χρηματικό έπαθλο 40.000 ευρώ (όοοοχι δεν σας κάνω πλακά!!) κέρδισε άξια η ταινία Σταυροδρόμια Ζωής των Σκανταρ Κοπτι και Γιαρον Σανι! Ο Αργυρός Αλέξανδρος που είναι βραβείο κριτικής επιτροπής και συνοδεύετε από το χρηματικό έπαθλο των 25.000 ευρώ απονεμήθηκε στην ταινία Μετάλλιο Τιμής του Καλιν Πετερ Νετσερ!
Το 50ό Φεστιβάλ θα τιμήσουν με την παρουσία τους μεγάλα ονόματα της σύγχρονης κινηματογραφικής σκηνής, όπως ο πρωτοπόρος γερμανός δημιουργός Βέρνερ Χέρτζογκ, ο Γκόραν Πασκάλιεβιτς -ένας από τους σημαντικότερους βαλκάνιους δημιουργούς της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς. Το ελληνικό τμήμα του Φεστιβάλ φιλοξενεί οκτώ ταινίες ελληνικής παραγωγής, αν και τα περισσότερα βλέμματα έχουν συγκεντρώσει στις ταινίες που... λείπουν, παρά εκείνες που θα προβληθούν. Επίσης θα πραγματοποιηθούν αφιερώματα στον Βέρνερ Χέρτζογκ, στο νέο φιλιππινέζικο σινεμά, στο «ροζ» ιαπωνικό ρεύμα, Pink Eiga, στο «post romance», τον έρωτα, δηλαδή, έτσι όπως παρουσιάζεται στο σύγχρονο σινεμά.

Πληροφοριες: IN.GR &ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Ρούλα Καραγκούνη

O kamenos...

Το παρακάτω απόσπασμα, προέρχεται από ένα ημερολόγιο με τίτλο «Ημερολόγιο ενός καμένου»,, το οποίο το βρήκα στον πάτο της θάλασσας. Συνεπώς, οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις δε μπορεί παρά να είναι τυχαία.

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

η σημερινή μέρα, αν και ξεκίνησε φυσιολογικά, μου επιφύλασσε πολλές εκπλήξεις… Κλασσικά, πριν φάω πρωινό, τσέκαρα τα profiles μου σε facebook, myspace, hi5, twitter, lockerz, blogspot και vampirefreaks. Είδα τα e-mails μου, και αφού βεβαιώθηκα πως κανένας από τους 3.672 φίλους μου δεν είναι online στο msn, έφαγα μερικά cookies. Έκανα ένα καβγαδάκι μικρού μήκους με τη μάνα μου, η οποία επέμενε ότι έπρεπε να πάω σχολείο αν και την προειδοποίησα πως έχω κολλήσει ΤΟΝ ιό! Τον Loss1N2 ούτε το Kaspersky v12.2.43 δε τον πιάνει… Ευτυχώς τον εντόπισα χειροκίνητα χτες το βράδυ και μπόρεσα κάπως να περιορίσω την καταστροφή. Τέλος πάντων, στο σχολείο ήταν κάπως βαρετά – δόξα τον Bill Gates, τις 2 τελευταίες ώρες είχαμε πληροφορική. Ας είναι καλά τα windows! Με μια μικρή παρέμβαση στο C:/Windows/drivers/system32/hosts , ο Τζόνης από δίπλα ούτε στο Google δε μπορούσε να μπει! Κρίμα που αυτές οι δύο ώρες πέρασαν τόσο γρήγορα… Μόλις χτύπησε το κουδούνι, γύρισα σπίτι και τσίμπησα μερικά cookies (από τον Mozilla αυτή τη φορά). Άφησα το www.domyhomework.net να διαβάσει για αύριο, και έκανα format στο διαμαντάκι μου. Ίσα ίσα πρόλαβα να τελειώσω πριν τις 4, γιατί είχαμε και πρόβα με τα παιδιά! Τα σπάσαμε σήμερα, βγάλαμε το On the rocks στο Expert! Μετά πήγα για ψώνια. Πήρα ένα ζευγάρι παπούτσια, 3 μπλουζάκια και μια ζακέτα, όλα μαζί δυόμισι ευρώ από το e-bay. Μέχρι εκείνη τη στιγμή όλα κυλούσαν φυσιολογικά… Ώσπου στο κάτω δεξί άκρο της οθόνης μου εμφανίστηκε ένα “x”. Για κάποιον λόγο είχα αποσυνδεθεί από το internet! Δε σου κρύβω πως τρόμαξα… Ούρλιαξα με δύναμη και μετά έβαλα τα κλάματα… Πως μπόρεσαν να μου το κάνουν αυτό??? Πήγα στο μπάνιο και άρχισα να βγάζω τα φρύδια μου – κάποιες φορές με βοηθάει να ηρεμήσω… Μάταια όμως! Προσπάθησα να παίξω πασιέντζα offline μήπως και ξεχαστώ, αλλά πάλι τίποτα! Αφού έφαγα τα νύχια μου και σκυλόβρισα τον αυτόματο τηλεφωνητή του ΟΤΕ, αποφάσισα πως ο κόσμος αυτός είναι πολύ άδικος και πως η ζωή δεν αξίζει πια. Έτσι, σε μια ύστατη προσπάθεια λύτρωσης, δοκίμασα να αυτοκτονήσω, σφίγγοντας το καλώδιο του modem γύρω από το λαιμό μου. Τότε κατάλαβα πως έχω wireless…

Η ζωή χωρίς internet είναι σαν ψάρι χωρίς ποδήλατο.
Βασιλάκης Καϊλας
ΥΓ: Πάω να μάθω κολύμπι.

Ένα άρθρο του Θοδωρή Cortez Μανώλα

Anti-SymbioCity**

Ναι αγαπητοί αναγνώστες φίλοι γνωστοί και άγνωστοι αυτό είναι τα Μουδανιά πλέον… που είναι το πράσινο κύριοι;;;;
Η «πανέμορφη» μαρμάρινη πλατεία ( η χαρά των skater ) τα μονά φυτά που έχει είναι οι ψηλοί φοίνικες οι οποίοι προσφέρουν δροσιά και σκιά τα καυτά μεσημέρια του καλοκαιριού… επίσης προσθέτουν έναν τόνο εξωτικό σαν να βρισκόμαστε στο Ντουμπαι ένα πράγμα… το όποιο κάνει τους ευρωπαίους Έλληνες να νιώθουν ιδιαίτερα χαρούμενοι για την εκλεπτυσμένη εικόνα που βλέπουν… Μα κύριοι στην Ευρώπη υπάρχουν πολλά στρέμματα πράσινων εκτάσεων μέσα στις πόλεις τα οποία έχουν ιδιαίτερη απήχηση. Βεβαία να μου πεις ποια καλοντυμένη κύρια θα πάει να κάτσει στο χορτάρι με το πανάκριβο channel ταγιέρ που αγόρασε για να το μοστράρει την Κυριακή στην εκκλησία … τέλος πάντων ας μην ξεφύγουμε από το θέμα… τι έλεγα;; Α! ναι, για τα λιβάδια μέσα στις πόλεις… ναι λοιπόν αυτό χρειάζεται ο Δήμος Μουδανιών, λιβάδια! μόνο λιβάδια, δέντρα, κανένα λουλουδικό ίσως κανένα παγκάκι για τις κυρίες… δεν λέω για την αντικατάσταση πεζοδρόμιων και την μείωση ρύπων μιλάω για κάτι πιο εύκολο, ένα πάρκο. Φυσικά ας πω και για το μικρό παρκάκι, ξέρετε αυτό που είναι απέναντι από το μαντάτο… γεια σου αυτό! Ωραίο είναι δεν λέω… φυσικά το έχουν πάρει reserve οι ταβερνιάρηδες έχουν απλώσει τα τραπεζάκια τους και δεν αφήνουν περαστικό να κάτσει… άκουσον άκουσον διώχνουμε τους πελάτες λέει… αν θυμάμαι καλά δημόσιος δεν είναι ο χώρος; Κύριε μου στην Ελλάδα είμαστε ότι είναι του δημοσίου είναι δικό μου τέτοια αδελφοσύνη σου λέει!! Να μην αναφέρω την επίσκεψη των δημοτικών συμβούλων στο σχολείο…καταστροφή! Ρωτούσες που είναι το πράσινο και γω δημότης είμαι δεν ξέρω σου έλεγε, ρωτούσες αν γίνεται να φτιαχτεί κάποιο πάρκο θα πρέπει να ρωτήσετε τον Χ για να σας πει… ε πια δεν ήταν κατάσταση αυτή! αναρωτιέμαι γιατί τους φέρατε αφού δεν ξέρανε τίποτα και δεν απαντούσαν ικανοποιητικά ούτε στις μισές ερωτήσεις… και ποιος είναι αυτός ο Χ που τα ξέρει όλα γιατί δεν φέρανε αυτόν να μας μιλήσει;;; όχι όχι δεν θα συγχυστώ… όχι κύριε δεν θα πω πως μας κοροϊδεύετε και πως υποτιμάτε την νοημοσύνη μας… Αντιθέτως θα προσποιηθώ πως όλα είναι υπέροχα ότι έχουμε άξιους δημοτικούς άρχοντες οι όποιοι κάνουν πολύ καλά την δουλεία τους. Επίσης θα γελάω και θα χαίρομαι με την υπέροχη μαρμαροπετρινοτσιμεντενια πόλη μας. Η οποία ήταν σαν να μας είχαν βομβαρδίσει οι αμερικάνοι με ατομική… ύστερα όμως από πολύ σκόνη, πολλά λεφτά και μεγάλη ανέχεια των κατοίκων της έγινε εξαίσια!!

*Μίμης Ανδρουλάκης: Βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος προσπαθεί για το φουτουριστικό μοντέλο των πρασίνων πόλεων στην Ελλάδα.

**Το σουηδικό μοντέλο πράσινης πόλης, SymbioCity έχει ήδη βρει πατρίδα σε πολλές χώρες. Όχι στη δική μας όμως…!
Σταυρούλα Τσιούδη

Οι Νέοι για το Περιβάλλον

Όλοι έχουμε ακούσει για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τις συνέπειές του. Μια λεπτομερέστερη εξέταση του φαινομένου, ίσως μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ζωή στον πλανήτη αργοπεθαίνει. Η γη
δέχεται ένα ποσό ηλιακής ακτινοβολίας. Ένα μέρος της ακτινοβολίας αυτής διαφεύγει στο διάστημα και το υπόλοιπο απορροφάται από την ατμόσφαιρα της γης. Με τον ίδιο τρόπο η γη εκπέμπει και αυτή με τη σειρά της θερμική ακτινοβολία, η οποία ξεπερνά το ποσό της ηλιακής .Η γη έχει την ικανότητα να απορροφά το μεγαλύτερο ποσό ακτινοβολίας που παράγει Έτσι η ίδια η ατμόσφαιρα με τη σειρά της επανεκπέμπει ένα μεγάλο ποσό θερμικής ακτινοβολίας, μέρος της οποίας απορροφάται από την επιφάνεια της γης, η οποία θερμαίνεται ακόμη περισσότερο. Η γήινη ατμόσφαιρα συμπεριφέρεται με τον τρόπο αυτό ως ένας δεύτερος ήλιος. Αυτό το φαινόμενο όμως είναι αυτό ακριβώς το οποίο επιτρέπει τη δημιουργία και τη διατήρηση της ζωής στον πλανήτη γη….
Παρόλα αυτά οι άνθρωποι σημερα δε σέβονται ούτε τη φύση ούτε τις επόμενες γενιές. Έτσι με τις βλαβερές για το περιβάλλον Η φύση, όμως, έκανε πολλή υπομονή και τώρα πια δε μπορεί να αντέξει άλλες τέτοιες πληγές. Δεν εκδικείται. Απλά δείχνει στους ανθρώπους το πρόσωπο του κόσμου τον οποίο απ ό,τι φαίνεται επιθυμούν να αποκτήσουν: η στάθμη της θάλασσας θα αυξηθεί μαζί με τις βροχές και τις χιονοπτώσεις ,τα περισσότερα ζωικά είδη θα αφανιστούν και θα επικρατούν φονικοί τυφώνες. Αλλά, βέβαια, αυτά θεωρούνται ξεπερασμένες θεωρίες «ρομαντικών» οικολόγων. Κι όμως, δεν είναι έτσι. Οι ενδείξεις ότι ο κίνδυνος αυξάνεται είναι κάτι παραπάνω από ασήμαντες. Οι πάγοι των Άλπεων λιώνουν σταδιακά, η Σιβηρία έχει την υψηλότερη θερμοκρασία από κάθε φορά, οι καταστροφικές χιονοπτώσεις στις ΗΠΑ και η αύξηση των ζωικών ειδών που βρίσκονται υπό εξαφάνιση είναι σημάδια πως η φύση χρειάζεται βοήθεια.
Ο κόσμος κινητοποιήθηκε. Γιατί όμως δε σημειώθηκε καμία βελτίωση; Το 1992 στο Ρίο της Βραζιλίας αποφασίστηκε η μείωση των εκπομπών ρύπων .Στο Κιότο της Ιαπωνίας αποφασίστηκε σταθεροποίηση των συγκεντρώσεων αερίων σε επίπεδα τέτοια, ώστε να προληφθούν επικίνδυνες περιπτώσεις στο κλίμα από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Παρόλα αυτά δεν εφαρμόστηκε καμία απόφαση. Σήμερα και πάλι, το Δεκέμβρη
του 2009, υπουργοί των χωρών που εκπέμπουν τα μεγαλύτερα ποσά διοξειδίου του άνθρακα θα συναντηθούν στην Κοπεγχάγη για την εύρεση λύσεων και την αντιμετώπιση του φαινομένου. Χώρες όπως η ΗΠΑ, η Ινδία, η Κίνα και η Αφρική θα συναντηθούν, ώστε να ληφθούν κάποια μέτρα. Η προσπάθεια μοιάζει μάταιη, αφού ομολογούν εκ των προτέρων ότι δε θα παρθούν δεσμευτικές αποφάσεις. Η αλήθεια είναι πως, το ότι ο κόσμος έχει από πριν σίγουρη την αποτυχία τέτοιων συναντήσεων, δεν είναι τυχαίο. Αυτό συμβαίνει γατί τα τελευταία χρόνια καμία αλλαγή δεν έχει σημειωθεί στον πλανήτη, λόγω αποφάσεων των κυβερνώντων προσώπων. Μόνο εάν ενωθεί όλη η ανθρωπότητα θα σωθεί η φύση και θα αναδειχτεί η ανθρώπινη δύναμη. Όλοι γνωρίζουμε το πρόβλημα και την κρισιμότητα της κατάστασης του πλανήτη μας. Ας προσπαθήσει ο καθένας ξεχωριστά να βοηθήσει το φυσικό περιβάλλον να γίνει ξανά φυσικό.
Στη συνέχεια, αν αυτά τα εκπληκτικά πλάσματα που ονομάζονται άνθρωποι ενωθούν και θέσουν ένα κοινό στόχο, πέρα από κομματικά, κερδοσκοπικά και πολιτικά συμφέροντα, θα γίνουνε θαύματα. Και αυτό θα γίνει μόνο εάν πιστέψουμε στη δύναμη μας. Μια δύναμη ανεξάρτητη από κάθε εθνικό και πνευματικό σύνορο. Το περιβάλλον χρειάζεται την ανθρώπινη δύναμη και όχι τη δύναμη οποιασδήποτε κυβέρνησης η οργάνωσης
Κατερίνα Ζαγκαρετου.

Ο Δικός Μας Δεκέμβρης

2008 έτος κρίσης για την τότε κυβέρνηση της Ελλάδας όσο και για την Ελλάδα την ίδια. Η οικονομική και πολιτική κατάσταση και τα σκάνδαλα έχουν εξαγριώσει τον λαό που φτάνει στα όρια της ανοχής του. Τελικό πλήγμα πριν την εξέγερση ήταν η εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ενός 15χρονου αγοριού από την Αθήνα, από πυρά αστυνομικού άνευ λόγου και αιτίας όπως τελικά μάθαμε. Το θύμα ήταν με την παρέα του στα Εξάρχεια όταν μετά από λογομαχία με τους αστυνομικούς ( οι οποίοι γύρισαν στο σημείο αυτό παρά την εντολή που είχαν να φύγουν από τους ανώτερους τους.) ο ένας εξ αυτών Επαμεινώνδας Κορκονέας, έβγαλε το όπλο του από την θήκη χωρίς κάποια ταραχή και εξαπέλυσε πυρά 2 φορές συνεχόμενα προς την μεριά των παιδιών. Για το εάν η σφαίρα που χτύπησε θανάσιμα τον ανήλικο εξοστρακίστηκε η ήταν ευθεία βολή δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα, οι απόψεις διίστανται.
Όλοι μικροί, μεγάλοι σοκαρισμένοι από το γεγονός και την ανευθυνότητα της αστυνομίας- που δίνει σε αστυνομικούς όπλα χωρίς να ελέγχει σωστά την ψυχική τους υγεία- βγήκαμε στους δρόμους ζητώντας την δικαιοσύνη. Πορείες και διαδηλώσεις κατάκλεισαν τους δρόμους όλης της χώρας. «Η νέα γενιά ξεσπά» φώναζαν στις ειδήσεις. Στο εξωτερικό γίνεται αναφορά για μαζική εξέγερση στην Ελλάδα. Οι πολιτικοί έτρεμαν στην ιδέα μιας τέτοιας κινητοποίησης και ζητούσαν δημόσια συγνώμη και κατανόηση από την μεριά μας. Ο θυμός όμως ήταν μεγαλύτερος και έτσι συνεχίσαμε ακλόνητοι. Στις πορείες το κλίμα γινόταν όλο και πιο επικίνδυνο καθώς η
αστυνομία πέραν της εκτεταμένης χρήσης δακρυγόνων και χημικών προχώρησε σε άσκηση σωματικής βίας. Οι ομάδες των ΜΑΤ βρίσκονταν όπου υπήρχε φωνή διαμαρτυρίας και μετά από άγριο ξυλοδαρμό προσαγαγωνταν εκατοντάδες ανήλικοι κάθε μέρα επειδή βρίσκονταν στην πορεία.
Έτσι φτάσαμε στον νόμο «της κουκούλας» βάση του οποίου οποιοσδήποτε φορούσε κουκούλα συλλαμβανόταν για ποινικό αδίκημα! Όχι ότι ήταν ανήκουστο αυτό για την χώρα μας… αρκεί να θυμηθείτε την σύλληψη ενός φοιτητή με την δικαιολογία ότι φορούσε πράσινα παπούτσια ίδια με αυτά που φορούσε και ο δράστης που έψαχναν. Το ανήκουστο όμως ήταν πως τελικά οι κουκουλοφόροι δεν άνηκαν απλά σε κάποιο κόμμα όπως ήθελαν να υποψιάζονται οι πολιτικοί, αλλά ήταν και άτομα της αστυνομίας όπως είδαμε. Η όλη κατάσταση επιδεινωνόταν με τον καιρό και πήρε μεγαλύτερη τροπή. Ομάδες έσπαγαν τα πάντα στο πέρασμα τους ανεξάρτητα από το τι ήταν αυτό και έτσι καταστράφηκαν περιούσιες πολλών χωρίς νόημα. Σιγά σιγά η οικονομική και πολιτική κρίση συγχωνεύτηκε στις αιτίες του κινήματος αυτού. Μέσα στο κλίμα αυτό μερικές μόνο μέρες μετά την δολοφονία του 15χρονου η συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κουνεβα δέχεται στον δρόμο επίθεση με οξύ, με αποτέλεσμα να «λιώσει» το πρόσωπο της. Η γυναίκα αυτή βρίσκεται ακόμη στο νοσοκομείο με περιορισμένη όραση και τρομερές κακώσεις στο πρόσωπο της. Ο λόγος; Γνωρίζοντας
τα δικαιώματα της ζήτησε από το συνεργείο καθαρισμού στο οποίο εργαζόταν το δώρο των Χριστουγέννων για την ίδια και της συνεργάτριες της. Αξιοσημείωτο είναι το ότι δεν νιώθει μίσος για αυτόν που της το έκανε αυτό αλλά συμπόνια καθώς όπως λέει η ίδια « Αυτός ο άνθρωπος έχει προβλήματα μεγάλα με την ψυχή του και τον εαυτό του, γι αυτό έχει τέτοια συμπεριφορά. Αυτός τραβάει πολύ περισσότερα από μένα.» Και τώρα έναν χρόνο μετά η δική για τον Α. Γρηγοροπουλο ακόμα δεν έχει γίνει και μάλιστα ίσως μεταφερθεί στην Άμφισσα αντί για την Αθηνά για να μην γίνουν επεισόδια. Πράγμα που φυσικά φέρνει σε δύσκολη θέση την οικογένεια καθώς θα πρέπει για τουλάχιστον 1 μήνα να βρίσκονται καθημερινά στην Άμφισσα
πράγμα αδύνατον λόγω των δικηγόρων καθώς και για τους μάρτυρες που είναι κυρίως παιδιά. Όσο για την Κ. Κουνεβα η αστυνομία αναφέρει πως δεν βρέθηκε τίποτα που να ενοχοποιεί κάποιον παρόλο που δεν έκαναν ερευνά στην περιοχή της επίθεσης ούτε καν για γενετικό υλικό, που τόσο πρόθημα έπαιρναν πέρυσι από κάθε παιδί που συλλαμβάνανε στις πορείες, αγνοώντας τα προσωπικά δεδομένα.
«Ένας πολιτισμός που αφήνει ανικανοποίητο τόσο μεγάλο μέρος των μετεχόντων σ’αυτόν και τους σπρώχνει σε εξέγερση, ούτε έχει ούτε αξίζει να έχει προοπτικές να υπάρχει για πολύ καιρό»
Sigmund Freud (γερμανός ψυχαναλυτής)
Λαουρα Κρομετσεκ

Τα τείχη της ζωής

20 χρόνια πέρασαν από την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Οι εορτασμοί της επετείου έφεραν εικόνες γεμάτες αναμνήσεις για τους μεγαλύτερους και δέος για εμάς. Το πλήγμα του ψυχρού πολέμου έχει αποκατασταθεί. Ζούμε πλέον σε μια ενωμένη Ευρώπη όπου δεν υπάρχουν έντονες ταξικές διακρίσεις και όλοι έχουν ίσα δικαιώματα ως πολίτες.
Κατά πόσο ισχύει όμως αυτό; Και σήμερα ακόμα δίπλα μας χτίζονται νέα τείχη ανάμεσα στους λαούς για στρατιωτικά, θρησκευτικά και πολιτικά συμφέροντα. Η Κύπρος, ακόμα βρίσκεται διχασμένη κάτω από την επιτήρηση της Ε.Ε και του ΟΗΕ χωρίς αυτό οφθαλμοφανώς να αγχώνει κάποιον απ’ τους 2. Περνώντας την Πράσινη Γραμμή, στα κατεχόμενα, κυριαρχεί το τουρκικό εθνικιστικό καθεστώς του Ντενκτάς ( που σημειωτέων υπήρξε από τα ηγετικά στελέχη της τουρκοκυπριακής τρομοκρατικής οργάνωσης Τ.Μ.Τ ) στο οποίο ενάντια ακόμα αγωνίζονται και ελπίζουν σε κάποια απόφαση που θα αποτελέσει επιτέλους λύση.
Λίγο πιο κάτω στον χάρτη, το Ισραήλ από την ημέρα της ίδρυσης του μέχρι και σήμερα βρίσκεται σε
εμπόλεμη κατάσταση με την Παλαιστίνη. Η λωρίδα της Γάζας δημιουργήθηκε το 1948 και από τότε αποτελεί το μήλον της έριδος ανάμεσα στο Ισραήλ και την Αίγυπτο και με τους παλαιστίνιους να το διεκδικούν σαν τμήμα του δικού τους παλαιστινιακού κράτους. Εξαιτίας αυτής της διένεξης χτίζεται τώρα το τείχος του αίσχους στα σύνορα των δυο αυτών χωρών. Το οποίο θα προστατεύει τους πολίτες του Ισραήλ από επιθέσεις παλαιστίνιων. Στα μάτια όμως των παλαιστίνιων φαίνεται σαν ένα τείχος του απαρτχάιντ.
Άλλο ένα τέτοιο τείχος χτίστηκε και στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού με την δικαιολογία ότι αποτελεί μέτρο κατά της παράνομης μετανάστευσης.
Τείχη όμως δεν χτίζονται μόνο ως γεωγραφικό σύνορο, χτίζονται και μέσω της περιθωριοποίησης των ανθρώπων.
Πριν λίγες μέρες στάλθηκε σε σχολεία της περιοχής της Κορινθίας κείμενο, από τον προϊστάμενο του 2ου Γραφείου της Περιφερειακής Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κορινθίας, που προτρέπει τα σχολεία αυτά να συνεργαστούν με
τους ιερείς των ενοριών για τη δημιουργία κατηχητικών σχολείων, καθώς, όπως αναφέρει, η Ελλάδα κινδυνεύει από αλλοίωση πληθυσμού, από ξένα στοιχεία τα οποία προκαλούν ηθικό ξεπεσμό. Όλα τα παραπάνω στάλθηκαν σε μορφή εγκυκλίου! Η συγκεκριμένη εγκύκλιος φαίνεται να προέκυψε μετά το σχετικό σημείωμα του μητροπολίτη Διονυσίου, ο οποίος συγκεκριμένα αναφέρει:«Η αλλοίωσις του πληθυσμού με την εισροή εις την χώρα μας αλλόπιστων, ο ηθικός ξεπεσμός (...) επιβάλλουσιν επαγρύπνησιν και ανάληψιν δραστηριοτήτων υφ΄ ημών των ποιμένων διά του ευαίσθητου χώρου της νεότητος».
Και προκύπτει το εξής εύλογο ερώτημα. Ζούμε σε ένα κράτος που εξασφαλίζει την ανεξιθρησκία και το δικαίωμα στη μάθηση από το σύνταγμα του ακόμα, ή σε ένα κράτος όπου συγχέεται η μάθηση με την κατήχηση και περιθωριοποιούνται, έλληνες και μη, αλλόθρησκοι από τα σχολεία;
Ας γκρεμίσουμε λοιπόν τα τείχη που έχουν ορθώσει ανάμεσα μας, ας ξεπεράσουμε τον φόβο του «άλλου», του «διαφορετικού», ας ζήσουμε σε έναν κόσμο χωρίς στεγανά.
Λάουρα Κρομετσεκ

Τα τεκταινόμενα της κατάληψης

Η κατάληψη μας η οποία έγινε πριν λίγο καιρό είναι ένα γεγονός που συμβαίνει κάθε χρόνο. Γιατί αυτό; Ποιος ο λόγος άραγε να χρησιμοποιούμε το ίδιο μέσο πίεσης εφόσον βλέπουμε πως δεν έχει αποτέλεσμα… ή έχει;

Όσον αφόρα τώρα τους αρμόδιους… Πολλές φόρες μας δίνουν υποκατάστατα (άλλη μια αίθουσα προκατ να μικραίνει το προαύλιο μας.) ή πραγματοποιούν ένα άλλο αίτημα για να δείξουν πως ασχολούνται (φτιάξιμο και καθάρισμα των τουαλετων). Αυτό δεν ξέρω πως θα πρέπει να με κάνει να νιώθω… ίσως ότι τα λόγια μας δεν λαμβάνονται υπόψην… ίσως να μπορούν να φτάσουν μέχρι εκεί οι δυνάμεις τους…

Ίσως και να μπορούν να κάνουν πολλά περισσότερα από όσα θέλουν… οι καταλήψεις και οι διαμαρτυρίες για το πρόβλημα του λυκείου μας είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει από την αρχή λειτουργίας του κτιρίου. Ωστόσο δεν έχω ακούσει τίποτα διαφορετικό τόσα χρόνια… δεν είναι αρμοδιότητα δική μας… εμείς κάναμε ότι μπορούσαμε… και αλλά τέτοια παρεμφερή.

Πως είδαν όμως τα παιδιά την επίσκεψη του δημάρχου; «ήταν όλο ειρωνικά σχόλια…» αυτό ειπώθηκε από πολλούς. Ψέματα; Ο τρόπος του και τα σχόλια του ήταν άκρως ειρωνικά και κοροϊδευτικά,.“ κάνατε κατάληψη μονό για να την κάνετε” μου μετέφερε χαρακτηριστικά μια μαθήτρια.

Αυτά ήταν πολλά από τα λόγια του δήμαρχου που μονό καλές εντυπώσεις δεν άφησε…

όσον αφορά τα ερωτήματα που τέθηκαν στο τραπέζι φάνηκε έντονα η ανικανότητα των υπεύθυνων να δώσουν απαντήσεις και λύσεις σε αυτά.

Συμπέρασμα ούτε του χρόνου θα γίνει το σχολείο μας, ούτε τον επόμενο χρόνο… ίσως ούτε και σε 10 χρόνια από τώρα. Βεβαία οι καταλήψεις δεν πρέπει να σταματήσουν γιατί έτσι θα δείξουμε πως συμβιβαζόμαστε. Εμείς θα ικανοποιηθούμε μονό από το καινούργιο κτίριο όχι από τις υποσχέσεις όχι από τις επιπλέον αίθουσες κάθε χρόνο όχι από το δήθεν ενδιαφέρον τους!

Σταυρούλα Τσιούδη

‘’Περί πολυτεχνείου’’

Κάθε Νοέμβρη ο νους και η κάρδια κάθε Έλληνα είναι εκεί, στο πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του έθνους κατά της χουντικής τυραννίας. Από την αρχή ακόμα του 1973 εκφράστηκε με ανεβασμένες μορφές πάλης η λαϊκή αγανάκτηση απέναντι στην αμερικανοκίνητη χούντα. Το πιο κλασσικό παράδειγμα είναι η κατάληψης νομικής, το Φεβρουάριο του 1973 και στη συνέχεια στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου συγκεντρώθηκαν χιλιάδες φοιτητές και σιγά σιγά και απλός λαός. Η Αθήνα αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα σειέται από αντί χουντικά μηνύματα. Οι πρώτες προκηρύξεις μοιράζονται άμεσα και αρχίζουν να ακούγονται τα πρώτα συνθήματα «Ψωμί – Παιδεία- Ελευθερία», «20% για την Παιδεία» και «Κάτω η Χούντα». Στις 15 Νοέμβρη, η κατάληψη αποτελεί πόλος έλξης και είναι πλέον γεγονός, καθώς για πρώτη φορά δημιουργείται η πεποίθηση ότι η χούντα μπορεί να πέσει. Στις 16 Νοέμβρη μπαίνουν σε λειτουργία οι πομποί του ραδιοφώνου στους 1.050 χιλιοκύκλους, και πλέον το μήνυμα του αγώνα μεταφέρεται παντού. Η κατάληψη δίνει το έναυσμα και η χούντα σταδιακά αρχίζει πλέον να χάνει εμφανέστατα τον έλεγχο της κατάστασης. Ξημερώματα στις 17 Νοέμβρη τα πρώτα τεθωρακισμένα κάνουν την εμφάνισή τους μπροστά από το πολυτεχνείο. Οι φοιτητές αρνούνται να εγκαταλείψουν το ίδρυμα και η Ελλάδα, για μια φορά ακόμη, θα ζήσει μια τραγωδία που θα συγκλονίσει όλο τον κόσμο. Τα τανκς εισέρχονται στο πολυτεχνείο και ο στρατός ξεκινάει συλλήψεις. Οι νεκροί δεν είναι λίγοι. Τις επόμενες μέρες στην Ελλάδα μιλούν για τραγωδία. Πέρασαν 36 χρόνια από εκείνες τις θλιβερές μέρες και δυστυχώς οι μνήμες αυτές του πολυτεχνείου φαίνεται να εξασθενούν. Έχει εξασθενίσει το μήνυμα του Πολυτεχνείου που όμως, όπως δείχνουν τα πράγματα, κάθε χρόνο είναι όλο και πιο επίκαιρο. Το ίδιο το κράτος, που είχε το θράσος να βάλει ζήτημα κατάργησης του ασύλου, που έθεσε αυτή τη μέρα ως μια αργία για το δημόσιο, προσπαθώντας να τονίσει μάλλον την ιστορική αλλά και την διαχρονική του άξια Τα ιδανικά της ελευθέριες, της ειρήνης, του ανθρωπισμού, παραμένουν ζωντανά και δυστυχώς και σήμερα επίκαιρα. Επίκαιρα γιατί κάποιοι απόντες εκείνης της εξέγερσης, καπηλευτήκαν είτε για να ανέλθουν πολιτικά, είτε εναντία στους μετέπειτα αγώνες του λαού αποπροσανατολίζοντας την πορεία του με ‘’τρομοκρατικές ενέργειες και ιδέες’’. Αυτοί που σήμερα έχουν φέρει στην Ελλάδα αυτό το σύστημα της δημοκρατικής εκλεγόμενης οικογενειοκρατίας. Το Πολυτεχνείο θα ζει για πάντα και αυτή η «ΚΑΤΑΛΗΨΗ» θα είναι το πιο ζωντανό κάλεσμα για την δημοκρατία και την ελευθερία, σε κάθε ελεύθερο μυαλό!
Νίκος Ευτατογλου