‘’Περί πολυτεχνείου’’

Κάθε Νοέμβρη ο νους και η κάρδια κάθε Έλληνα είναι εκεί, στο πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του έθνους κατά της χουντικής τυραννίας. Από την αρχή ακόμα του 1973 εκφράστηκε με ανεβασμένες μορφές πάλης η λαϊκή αγανάκτηση απέναντι στην αμερικανοκίνητη χούντα. Το πιο κλασσικό παράδειγμα είναι η κατάληψης νομικής, το Φεβρουάριο του 1973 και στη συνέχεια στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου συγκεντρώθηκαν χιλιάδες φοιτητές και σιγά σιγά και απλός λαός. Η Αθήνα αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα σειέται από αντί χουντικά μηνύματα. Οι πρώτες προκηρύξεις μοιράζονται άμεσα και αρχίζουν να ακούγονται τα πρώτα συνθήματα «Ψωμί – Παιδεία- Ελευθερία», «20% για την Παιδεία» και «Κάτω η Χούντα». Στις 15 Νοέμβρη, η κατάληψη αποτελεί πόλος έλξης και είναι πλέον γεγονός, καθώς για πρώτη φορά δημιουργείται η πεποίθηση ότι η χούντα μπορεί να πέσει. Στις 16 Νοέμβρη μπαίνουν σε λειτουργία οι πομποί του ραδιοφώνου στους 1.050 χιλιοκύκλους, και πλέον το μήνυμα του αγώνα μεταφέρεται παντού. Η κατάληψη δίνει το έναυσμα και η χούντα σταδιακά αρχίζει πλέον να χάνει εμφανέστατα τον έλεγχο της κατάστασης. Ξημερώματα στις 17 Νοέμβρη τα πρώτα τεθωρακισμένα κάνουν την εμφάνισή τους μπροστά από το πολυτεχνείο. Οι φοιτητές αρνούνται να εγκαταλείψουν το ίδρυμα και η Ελλάδα, για μια φορά ακόμη, θα ζήσει μια τραγωδία που θα συγκλονίσει όλο τον κόσμο. Τα τανκς εισέρχονται στο πολυτεχνείο και ο στρατός ξεκινάει συλλήψεις. Οι νεκροί δεν είναι λίγοι. Τις επόμενες μέρες στην Ελλάδα μιλούν για τραγωδία. Πέρασαν 36 χρόνια από εκείνες τις θλιβερές μέρες και δυστυχώς οι μνήμες αυτές του πολυτεχνείου φαίνεται να εξασθενούν. Έχει εξασθενίσει το μήνυμα του Πολυτεχνείου που όμως, όπως δείχνουν τα πράγματα, κάθε χρόνο είναι όλο και πιο επίκαιρο. Το ίδιο το κράτος, που είχε το θράσος να βάλει ζήτημα κατάργησης του ασύλου, που έθεσε αυτή τη μέρα ως μια αργία για το δημόσιο, προσπαθώντας να τονίσει μάλλον την ιστορική αλλά και την διαχρονική του άξια Τα ιδανικά της ελευθέριες, της ειρήνης, του ανθρωπισμού, παραμένουν ζωντανά και δυστυχώς και σήμερα επίκαιρα. Επίκαιρα γιατί κάποιοι απόντες εκείνης της εξέγερσης, καπηλευτήκαν είτε για να ανέλθουν πολιτικά, είτε εναντία στους μετέπειτα αγώνες του λαού αποπροσανατολίζοντας την πορεία του με ‘’τρομοκρατικές ενέργειες και ιδέες’’. Αυτοί που σήμερα έχουν φέρει στην Ελλάδα αυτό το σύστημα της δημοκρατικής εκλεγόμενης οικογενειοκρατίας. Το Πολυτεχνείο θα ζει για πάντα και αυτή η «ΚΑΤΑΛΗΨΗ» θα είναι το πιο ζωντανό κάλεσμα για την δημοκρατία και την ελευθερία, σε κάθε ελεύθερο μυαλό!
Νίκος Ευτατογλου