ΒΟΥΜ ΒΟΥΜ

Αγαπητό ημερολόγιο

Σήμερα επιτέλους θα πάω στον Παρνασσό!! Ξεκινάω το μεσημέρι. Στο δρόμο για Θεσσαλονίκη μπορώ να περάσω άνετα, θα τα δω μόνο στην άκρη του δρόμου. Ομολογώ ότι όπως τα έβλεπα ανάμεσα στις ελιές και τα στάχυα μου φαίνονταν τόσο επιβλητικά όμορφα και χαρούμενα. Εδώ όμως ασχημαίνουν και μου προκαλούν άγχος, φαίνονται έτοιμα να ορμήξουν. Ευτυχώς μετά τη Θεσσαλονίκη θα συνεχίσω με τρένο, οι ράγες είναι ένας δρόμος που δύσκολα κλείνει.. Στο γυρισμό όμως; Είχαμε την πρώτη δυσκολία με τις κατολισθήσεις στα Τέμπη, όπου αναγκαζόμασταν να μεγαλώσουμε το ταξίδι μας κατά μια ώρα μέσα από έναν κακοτράχαλο δρόμο, και τώρα σαν να μην έφτανε αυτό θα μας κλείσουν και τις μόνες εναλλακτικές διαδρομές με τα τρακτέρ.
Ποια είναι όμως η λογική της κίνησης αυτής των αγροτών; Πως κλείνοντας τον δρόμο σε εμάς θα ταρακουνήσουν την κυβέρνηση, που απ' ότι φαίνεται είναι πολύ απασχολημένη με το να ακούει το κήρυγμα των «ευρωπαίων» οικονομολόγων για την κατάσταση στην οποία έφτασε η οικονομία της χώρας μας και για το έλλειμμα και και και... Γιατί ποτέ κανείς δεν πήγε να κλείσει την είσοδο της βουλής; Να πάει ένα συμβούλιο να μιλήσει με τον αρμόδιο υπουργό; Και στο κάτω κάτω ας κάνουν την δική του ζωή δύσκολη! Εμείς τι φταίμε;;;
Αλλά από την άλλη αυτό δεν θα είχε πλάκα, δεν θα ήταν σαν κατασκήνωση με τα φιλαράκια, να πίνουμε τα ουισκάκια μας, να τρώμε στην καντίνα από δίπλα τα hot dog και τα πυτόγυρα, να καπνίζουμε τις πουράκλες μας, αα μην ξεχάσω, να αγκαλιάζουμε την Πετρούλα ( βλ. οοοο Σουλτάν) που έρχεται να μας «συμπαρασταθεί» στα σύνορα της Βουλγαρίας και άλλες τέτοιες μοναδικές εμπειρίες σε βάρος των άλλων.
Τέλος πάντων, ξεκινάω το ταξίδι μου με τον μουντζούρη για αρχή και για τον γυρισμό πιστεύω ότι φτάνουν οι ασκήσεις που έχουμε για το σαββατοκύριακο για να περάσει η ώρα.

Λάουρα Κρόμετσεκ