VOTE FOR WOMEN!!

Επειδή στα σχολικά βιβλία δεν μας μαθαίνουν παρά μοναχά ένα μικρό αποσπάσιμα της ιστορίας, της ανθρωπότητας
κι ακόμα κι εκείνο δεν μας λέει τίποτα παραπάνω από ότι: ποιοι είναι οι μεγάλοι πολέμαρχοι των πολιτισμών; που επιτεθήκαν;
ποιοι έκαναν τις μεγαλύτερες γενοκτονίες και εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας και τις μεγαλύτερες σφαγές. Και με την ευκαιρία μαθέ
ότι οι γυναίκες «κανονικά» δεν αξίζουν την παραμικρή αναφορά στην ιστορία, όπως καταλαβαίνετε θα χρειαστεί να ψάξετε για αυτές
την υπόλοιπη ανθρώπινη ιστορία. Την ιστορία της μισής ανθρωπότητας δηλαδή την ιστορία την οποία μάλλον θα ξέχασαν οι
ιστορικοί να γράψουν, τα υπουργεία κάθε κυβέρνησης να τυπώσουν και κατ’ επέκταση οι δάσκαλοι να μας διδάξουν! Μετά από μια μικρή ερευνά
πήρα την ευθηνή όλων των παραπάνω να σας πω λίγα λόγια για ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, τα κατορθώματα τους και πως ανύψωσαν το ανάστημα τους μέσα σε μια καθαρά ανδροκρατούμενη και φαλλοκρατική κοινωνία.
Η γυναίκες οι οποίες κάποτε άφησαν τα πάντα για να κατεβούν σε μια πλατεία να διαδηλώσουν για κάτι που τώρα το θεωρούμε δεδομένο αλλά τότε ήταν
απαγορευμένο τα δικαιώματα τους! Πρέπει ωστόσο να ρωτάμε: που είναι οι γυναίκες πίσω από τους μεγάλους άνδρες? Ποια γυναικά μεγάλωσε τον Κολοκοτρώνη και του έμαθε από παιδί να έχει ψηλά το κεφάλι και να αγωνίζεται για τα δικαία ολοκλήρου του λαού όταν οι πολλοί διπλά του κοιτούσαν την βολή τους? Ποια του μαγείρευε έπλενε την φουστανέλες του και του έδενε τις πληγές του? Η ανδρική ιστορία θυμάται τις γυναίκες οπότε τη βολεύει για τους σκοπούς της αλλά ακόμα και τότε δεν θα μας πει ολάκερη την αλήθεια για αυτές. Για παράδειγμα γιατί πέσανε οι γυναίκες του Ζαλόγγου από τον γκρεμό? Για να διαφυλάξουν τη τιμή τους? γιατί πήρανε εντολή από κάποιον άνδρα? Ή μήπως γιατί ξέρανε καλά πως φέρονται οι ανδρικοί στρατοί κατοχής στις γυναίκες?
Λοιπόν ας πιάσουμε από την αρχή πως άρχισε η γυναικά που δούλευε σε εργοστάσια μερόνυχτα για έναν μισθό, οποίος ήταν πολύ πιο μικρός από αυτόν των ανδρών, δεν έπαιρνε προαγωγή, και δεν αναγνώριζαν την προσπάθεια της, να απαιτεί κάτι καλύτερο για την ζωή της. Μην αντέχοντας πια να θεωρούνται κατωτέρα οντά και έχοντας ξεσηκωθεί από τις ιδέες του διαφωτισμού για ισότητα και ατομικά δικαιώματα. Άρχισαν να βγαίνουν στους δρόμους ζητώντας ίσες ευκαιρίες.
Ένα νέο κίνημα, μαζί με το εργατικό και το κίνημα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, ένα κίνημα «από τα κάτω», εμφανίζεται πια παγκόσμια. To γυναικείο κίνημα!!
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στη χωρά μας το 1887 ήταν το έτος που οι ιδέες του γυναικείου κινήματος έφτασαν στα αυτιά των ελληνίδων. Το 1890 η Καλλιρρόη Πάρρεν από το Ρέθυμνο ίδρυσε σχολειό για τις άπορες και αγράμματες γυναίκες. Το 1920 το σοσιαλεργατικό κόμμα, έπειτα ΚΚΕ, κατεβαίνει στις εκλογές με το πρωτάκουστο σύνθημα «σφυρί δρεπάνι και ψήφος στο φουστάνι!». Στα επόμενα χρόνια η Βουλή συζήτησε αρκετές φόρες το ζήτημα ψήφου των γυναικών. Το 1920,1922, 1925 και το 1929 έγιναν πάλι συζητήσεις για την έγκριση του νομοσχεδίου για ισοπολιτεία αλλά χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Πρώτη φορά μπόρεσαν να ψηφίσουν οι ελληνίδες το 1934 όπου οι περιοριστικοί όροι είχαν ως αποτέλεσμα να μπορέσουν να ψηφίσουν μονό 4.000 γυναίκες. Το 1952 λοιπόν, ορίζετε από το σύνταγμα ειδικός νόμος όπου αναγνωρίζει την ισότητα. Έτσι το 1953 οι ελληνίδες καλούνται στις κάλπες με επίσημο δικαίωμα να εκλέγουν και να εκλέγονται.
Ακόμα και σήμερα οι γυναίκες παλεύουν σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αγώνας (εργατικός, φοιτητικός, νεολαιστικός, αντιρατσιστικός, αντιπολεμικός) που να μην έχουμε ενεργή συμμετοχή. Είδαμε δεκάδες χιλιάδες γυναίκες στους αγώνες των συμβασιούχων, στις απεργίες των τραπεζών, στις απεργίες των νοσοκομείων, στους αγώνες των δασκάλων και των καθηγητών, σήμερα στους αγώνες για την εκπαίδευση, στους αγώνες για το περιβάλλον. Ακόμη και σήμερα 2009 μετά χριστών προσπαθούν να την περιορίσουν όσο γίνεται. Στα δικά μας μέρη όποια θέλει να απολαμβάνει την ζωή της θεωρείται πόρνη, ενώ όποια τολμάει να λέει όχι σε πόθο άνδρα είναι λεσβία και αν υποστηρίζει τα δικαιώματα των γυναικών είναι και φεμινίστρια από πάνω. Κι όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί προφέρονται σαν βρισιές και αποτελούν αμαρτήματα σύμφωνα με την κρατικά επικρατέστερη θρησκεία. Γι’ αυτό πρέπει να προχωράμε μπροστά αφήνοντας τις μεσαιωνικές και τις φαλλοκρατικές αντιλήψεις πίσω μας. Γιατί ο πολιτισμός μιας κοινωνίας φαίνεται από την κοινωνική θέση που κατέχει η γυναικά μέσα σε αυτήν.


** Πολλοί θα με κατηγορήσουν για φεμινισμό με την κακή έννοια, πως περιθωριοποιώ στους άνδρες και υποστηρίζω την μητριαρχική κοινωνία. Ανίδεοι!! Αυτό λέγεται ποπ φεμινισμός και είναι μια παραλλαγή του φεμινισμού. Συχνά σχετίζεται με τον μισανδρισμό. Αυτή η παραλλαγή υποστηρίζει τελείως διαφορετικές ιδέες οι όποιες με βρίσκουν αντίθετη, από τον φεμινισμό που παλεύει για την ισότητα.




Σταυρούλα Τσιουδη