Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Ο Δικός Μας Δεκέμβρης


2008 έτος κρίσης για την τότε κυβέρνηση της Ελλάδας όσο και για την Ελλάδα την ίδια. Η οικονομική και πολιτική κατάσταση και τα σκάνδαλα έχουν εξαγριώσει τον λαό που φτάνει στα όρια της ανοχής του. Τελικό πλήγμα πριν την εξέγερση ήταν η εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ενός 15χρονου αγοριού από την Αθήνα, από πυρά αστυνομικού άνευ λόγου και αιτίας όπως τελικά μάθαμε. Το θύμα ήταν με την παρέα του στα Εξάρχεια όταν μετά από λογομαχία με τους αστυνομικούς ( οι οποίοι γύρισαν στο σημείο αυτό παρά την εντολή που είχαν να φύγουν από τους ανώτερους τους.) ο ένας εξ αυτών Επαμεινώνδας Κορκονέας, έβγαλε το όπλο του από την θήκη χωρίς κάποια ταραχή και εξαπέλυσε πυρά 2 φορές συνεχόμενα προς την μεριά των παιδιών. Για το εάν η σφαίρα που χτύπησε θανάσιμα τον ανήλικο εξοστρακίστηκε η ήταν ευθεία βολή δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα, οι απόψεις διίστανται.
Όλοι μικροί, μεγάλοι σοκαρισμένοι από το γεγονός και την ανευθυνότητα της αστυνομίας- που δίνει σε αστυνομικούς όπλα χωρίς να ελέγχει σωστά την ψυχική τους υγεία- βγήκαμε στους δρόμους ζητώντας την δικαιοσύνη. Πορείες και διαδηλώσεις κατάκλεισαν τους δρόμους όλης της χώρας. «Η νέα γενιά ξεσπά» φώναζαν στις ειδήσεις. Στο εξωτερικό γίνεται αναφορά για μαζική εξέγερση στην Ελλάδα. Οι πολιτικοί έτρεμαν στην ιδέα μιας τέτοιας κινητοποίησης και ζητούσαν δημόσια συγνώμη και κατανόηση από την μεριά μας. Ο θυμός όμως ήταν μεγαλύτερος και έτσι συνεχίσαμε ακλόνητοι. Στις πορείες το κλίμα γινόταν όλο και πιο επικίνδυνο καθώς η
αστυνομία πέραν της εκτεταμένης χρήσης δακρυγόνων και χημικών προχώρησε σε άσκηση σωματικής βίας. Οι ομάδες των ΜΑΤ βρίσκονταν όπου υπήρχε φωνή διαμαρτυρίας και μετά από άγριο ξυλοδαρμό προσαγαγωνταν εκατοντάδες ανήλικοι κάθε μέρα επειδή βρίσκονταν στην πορεία.
Έτσι φτάσαμε στον νόμο «της κουκούλας» βάση του οποίου οποιοσδήποτε φορούσε κουκούλα συλλαμβανόταν για ποινικό αδίκημα! Όχι ότι ήταν ανήκουστο αυτό για την χώρα μας… αρκεί να θυμηθείτε την σύλληψη ενός φοιτητή με την δικαιολογία ότι φορούσε πράσινα παπούτσια ίδια με αυτά που φορούσε και ο δράστης που έψαχναν. Το ανήκουστο όμως ήταν πως τελικά οι κουκουλοφόροι δεν άνηκαν απλά σε κάποιο κόμμα όπως ήθελαν να υποψιάζονται οι πολιτικοί, αλλά ήταν και άτομα της αστυνομίας όπως είδαμε. Η όλη κατάσταση επιδεινωνόταν με τον καιρό και πήρε μεγαλύτερη τροπή. Ομάδες έσπαγαν τα πάντα στο πέρασμα τους ανεξάρτητα από το τι ήταν αυτό και έτσι καταστράφηκαν περιούσιες πολλών χωρίς νόημα. Σιγά σιγά η οικονομική και πολιτική κρίση συγχωνεύτηκε στις αιτίες του κινήματος αυτού. Μέσα στο κλίμα αυτό μερικές μόνο μέρες μετά την δολοφονία του 15χρονου η συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κουνεβα δέχεται στον δρόμο επίθεση με οξύ, με αποτέλεσμα να «λιώσει» το πρόσωπο της. Η γυναίκα αυτή βρίσκεται ακόμη στο νοσοκομείο με περιορισμένη όραση και τρομερές κακώσεις στο πρόσωπο της. Ο λόγος; Γνωρίζοντας
τα δικαιώματα της ζήτησε από το συνεργείο καθαρισμού στο οποίο εργαζόταν το δώρο των Χριστουγέννων για την ίδια και της συνεργάτριες της. Αξιοσημείωτο είναι το ότι δεν νιώθει μίσος για αυτόν που της το έκανε αυτό αλλά συμπόνια καθώς όπως λέει η ίδια « Αυτός ο άνθρωπος έχει προβλήματα μεγάλα με την ψυχή του και τον εαυτό του, γι αυτό έχει τέτοια συμπεριφορά. Αυτός τραβάει πολύ περισσότερα από μένα.» Και τώρα έναν χρόνο μετά η δική για τον Α. Γρηγοροπουλο ακόμα δεν έχει γίνει και μάλιστα ίσως μεταφερθεί στην Άμφισσα αντί για την Αθηνά για να μην γίνουν επεισόδια. Πράγμα που φυσικά φέρνει σε δύσκολη θέση την οικογένεια καθώς θα πρέπει για τουλάχιστον 1 μήνα να βρίσκονται καθημερινά στην Άμφισσα
πράγμα αδύνατον λόγω των δικηγόρων καθώς και για τους μάρτυρες που είναι κυρίως παιδιά. Όσο για την Κ. Κουνεβα η αστυνομία αναφέρει πως δεν βρέθηκε τίποτα που να ενοχοποιεί κάποιον παρόλο που δεν έκαναν ερευνά στην περιοχή της επίθεσης ούτε καν για γενετικό υλικό, που τόσο πρόθημα έπαιρναν πέρυσι από κάθε παιδί που συλλαμβάνανε στις πορείες, αγνοώντας τα προσωπικά δεδομένα.
«Ένας πολιτισμός που αφήνει ανικανοποίητο τόσο μεγάλο μέρος των μετεχόντων σ’αυτόν και τους σπρώχνει σε εξέγερση, ούτε έχει ούτε αξίζει να έχει προοπτικές να υπάρχει για πολύ καιρό»
Sigmund Freud (γερμανός ψυχαναλυτής)
Λαουρα Κρομετσεκ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου